Τρίτη 28 Απριλίου 2009

Το Μακεδονικό και η Βουλγαρία


Το δόγμα «Ελλάς, Βουλγαρία, συμμαχία» στο Μακεδονικό Ζήτημα εκφράζεται με επίσημο πλέον τρόπο με την έκδοση του βιβλίου «Το Μακεδονικό και η Βουλγαρία, Πλήρη τα απόρρητα βουλγαρικά έγγραφα 1950 – 1967».
Είναι κοινή έκδοση της ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ (ΕΜΣ) με τα ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ (Εκδ. Οίκος Αδελφών Κυριακίδη, Θες/νίκη 2009).
Η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει στο Πολεμικό Μουσείο την Τετάρτη 29 Απριλίου 2009, στις 7 μμ. από την Υπουργό Εξωτερικών κ. Ντόρα Μπακογιάννη.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι το έργο δημοσιεύεται ολόκληρο στην ιστοσελίδα της ΕΜΣ (ΕΚΔΟΣΕΙΣ) και έτσι προσφέρεται δωρεάν στους αναγνώστες.
Αξίζει να το διαβάσει κανείς, αν θέλει να βελτιώσει την εικόνα που έχει για το Μακεδονικό, αρκεί να μην πέσει στο λούκι στο οποίο προσπαθούν οι συντελεστές του έργου να κατευθύνουν την κρίση του αναγνώστη.
Πραγματεύεται το θέμα με κριτήριο τα πολιτικά συμφέροντα του κράτους που τους χρηματοδοτεί και σίγουρα όχι τα συμφέροντα του ίδιου του μακεδονικού λαού.

Στο έργο καταγράφονται οι παλινωδίες, οι αντιφάσεις και η ανεπιτυχής σύζευξη των εθνικών συμφερόντων με την διεθνιστική κομμουνιστική ιδεολογία του Κ.Κ.Βουλγαρίας στο Μακεδονικό, παρόμοιες με αυτές του Κ.Κ.Ελλάδος. Με μία όμως ουσιώδη διαφορά. Το ΚΚΒ μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε στην διακυβέρνηση της Βουλγαρίας, σε αντίθεση με το ΚΚΕ που δεν τα κατάφερε. Έτσι χρειάστηκε να εφαρμόσει στην πράξη αυτά που υποστήριζε στη θεωρία.

Το ΚΚΒ από την ίδρυσή του αναγνώριζε την ύπαρξη του μακεδονικού έθνους.
Το Πατριωτικό Μέτωπο Βουλγαρίας που συγκροτήθηκε το 1942 από το ΚΚΒ και τους Σοσιαλδημοκράτες, πήρε θέση για «ενιαία, ελεύθερη και κυρίαρχη Μακεδονία». Μετά τη λήξη του πολέμου πήρε την εξουσία και άρχισε να εφαρμόζει στην πράξη αυτά που έλεγε στη θεωρία.
Έτσι, με απόφασή της η Δέκατη ολομέλεια του ΚΚΒ (Αύγουστος 1946) αναγνώρισε και επίσημα την ύπαρξη μακεδονικού έθνους και παρέδωσε τα κόκαλα του εθνικού ήρωα Γκότσε Ντέλτσεβ, αναγνωρίζοντάς τον ως Μακεδόνα, στις αρχές της τότε Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Επέτρεψε την καλλιέργεια της μακεδονικής γλώσσας και τη δημιουργία μακεδονικών συλλόγων.

Στην απογραφή πληθυσμού του 1946 στην Μακεδονία του Πιρίν απογράφηκαν 160 περίπου χιλιάδες κάτοικοι ως Μακεδόνες, ενώ στην απογραφή του 1956 περίπου 180 χιλιάδες.

Οι πολιτικές σκοπιμότητες και η εγκατάληψη της πραγματικής κομμουνιστικής διεθνιστικής ιδεολογίας οδήγησε σταδιακά στην αλλαγή στάσης της Βουλγαρίας στο Μακεδονικό.
Έτσι φτάσαμε στον Μάρτιο του 1963 οπότε ο τότε ηγέτης της Βουλγαρίας Τόντορ Ζίφκοφ συγκάλεσε την ολομέλεια της Κ.Ε. του Κ.Κ.Β., η οποία αποφάσισε ότι δεν υπάρχουν μακεδονικής εθνότητας πολίτες στη χώρα τους και ότι ημακεδονική γλώσσα είναι διάλεκτος της βουλγαρικής.

Το ΚΚΕ μόλις στις αρχές αυτής της δεκαετίας πήρε τη θέση ότι δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος και ότι αυτό πρέπει να το αποδεχθούν και οι πολίτες της Δημοκρατίας Μακεδονίας, της οποίας το όνομα θα εκφράζει μόνο γεωγραφικό προσδιορισμό. Αυτό αν δεν είναι φασισμός, τι είναι άραγε; (απάντηση: γεω-γραφικός φασισμός)

Εδώ οφείλουμε να υπενθυμίσουμε, ότι μόνο το Κ.Κ.Γιουγκοσλαβίας στο Μακεδονικό Ζήτημα τήρησε στην πράξη, όσα υποστήριζε στη θεωρία.

Η πολιτική σκοπιμότητα και το είδος των προσώπων που χρησιμοποιούνται για την εξυπηρέτησή της υπάρχουν και στους συντελεστές της εν λόγω έκδοσης.

Πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών είναι ο Ν. Μέρτζος. Είναι Βλάχικης καταγωγής και γενέτειρά του είναι η Νέβεσκα Φλώρινας. Το 1926 άλλαξαν το όνομά της σε Νυμφαίο και οι κάτοικοί της από Βλάχοι (Λατίνοι) έγιναν Έλληνες.
Παντού στα Βαλκάνια, όπως και σε όλη την Ευρώπη, οι Βλάχικοι σύλλογοι καλλιεργούν τη βλάχικη γλώσσα και είναι περήφανοι για τη βλάχικη εθνική ταυτότητά τους. Παντού, εκτός Ελλάδος. Ο Ν. Μέρτζος είναι περήφανος που αναγκάζεται να απαρνιέται αυτή την ταυτότητα.


Την επιμέλεια, την εισήγηση και τη μετάφραση έκανε ο επίκουρος καθηγητής Νεότερης Ιστορίας του ΑΠΘ, Σπυρίδων Σφέτας.
Το επώνυμο Σφέτας προέρχεται από το ρήμα σφέτε, που στα μακεδονικά σημαίνει φωτίζει. Δηλαδή σφέτας είναι ο φωτιστής ή ο άγιος (σφέτι Σπύρο). Αν δεχτούμε όσα υποστηρίζουν οι αντιμακεδόνες, ότι δηλαδή δεν υπάρχει μακεδονική γλώσσα και ότι αυτή είναι διάλεκτος της βουλγαρικής, τότε ο κ. καθηγητής έχει βουλγάρικο επώνυμο.

Ο Σ. Σφέτας, ο οποίος φαίνεται να φιλοδοξεί να γίνει ενός άλλου είδους Ε.Κωφός, είναι συγγραφέας και άλλων αξιόλογων έργων.
Σε ένα από αυτά (Η διαμόρφωση της σλαβομακεδονικής ταυτότητας) καταγράφει «Μια επώδυνη διαδικασία» χειραφέτησης, αγώνων και διώξεων κατά του μακεδονικού λαού.
Ανάμεσα στα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία που παραθέτει, υπάρχουν και πολλά που μαρτυρούν, ότι υπήρχε μακεδονικό κίνημα και Μακεδόνες που αυτοαποκαλούνταν έτσι πολύ πριν το Ίλιντεν.

Ένα από αυτά (σελ.28-31) είναι αναδημοσίευση άρθρου από την εφημερίδα Makedonija, που εξέδιδε ο Βούλγαρος Slavejkov στην Κωνσταντινούπολη.
Αυτός, εκφράζοντας την ανησυχία του για τη δημιουργία μακεδονικού κινήματος ανεξάρτητου από τη βουλγαρική Εξαρχία, έγραψε στις 18 Ιανουαρίου 1871:

«Τελικά το Μακεδονικό ζήτημα δημοσιοποιήθηκε και εμφανίστηκε στον τύπο. Λέμε τελικά, διότι το ζήτημα αυτό δεν είναι νέα υπόθεση. Ακούσαμε γι΄αυτό πριν από δέκα χρόνια από μερικούς ανά τη Μακεδονία. Βασικά δεχθήκαμε τα λόγια αυτών των νεαρών πατριωτών ως αστείο και ως εκφοβισμό στη ζέση των όχι και τόσο σοβαρών διενέξεών μας. Έτσι σκεφτόμασταν και εμείς πριν από δύο χρόνια, όταν νέες συνομιλίες με κάποιους Μακεδόνες μας έδειξαν ότι η υπόθεση δεν είναι μονάχα κούφια λόγια, αλλά σκέψη που πολλοί θέλουν να υλοποιήσουν. Μας ήταν λυπηρό και δύσκολο να ακούμε τέτοια λόγια …

Πολλές φορές ακούσαμε από τους Μακεδονιστές ότι δεν είναι Βούλγαροι, αλλά Μακεδόνες, απόγονοι των Αρχαίων Μακεδόνων.
…..
Αφού οι Αρχαίοι Μακεδόνες κατοικούσαν σε αυτούς του ίδιους τόπους, γιατί και οι σημερινοί κάτοικοι να μην είναι από Μακεδονικό αίμα; Αυτοί είναι οι πραγματικοί Μακεδόνες, συμπεραίνουν οι Μακεδονιστές, και ηρεμούν με τη μεγάλη τους ανακάλυψη! …»

Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Απαγορευμένο μακεδονικό τραγούδι

Απαγορευμένο μακεδονικό τραγούδι απολαμβάνει η Άννα Βίσση. Είναι παραδοσιακό αλλά ενορχηστρωμένο με σύγχρονα μουσικά όργανα και από εκείνα που ακούγονταν στην περιοχή Νάουσας - Έδεσσας και απαγορεύτηκαν από τους βάρβαρους. Το αφιερώνουμε στον συμπατριώτη της Πρόεδρο της Κύπρου, που συμμετέχει στις εκδηλώσεις της Νάουσας, χωρίς να γνωρίζει πιθανότατα ποιούς τιμάει στην πραγματικότητα.

Με Υποκρισία τιμούν την Επανάσταση της Νάουσας


Την Κυριακή 26 Απριλίου 2009 τιμάται επισήμως η επανάσταση των Μακεδόνων κατά των Οθωμανών κατακτητών, που έγινε το 1822, με επίκεντρο το Βέρμιο.

Έμεινε γνωστή ως Επανάσταση της Νάουσας, καθώς επίκεντρο αυτής ήταν η Νάουσα, η οποία και τελικά καταστράφηκε από τους κατακτητές στα μέσα Απριλίου.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Δήμου Νάουσας,

«Με ιδιαίτερη επισημότητα θα εορταστεί η 187η Επέτειος του Ολοκαυτώματος της Νάουσας με την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια και του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια.» Την κυβέρνηση θα εκπροσωπήσει ο Υπουργός Μακεδονίας-Θράκης κ. Σταύρος Καλαφάτης.


Ποιους θα τιμήσουν σ’ αυτές τις εκδηλώσεις;


Η επανάσταση είναι πολύ γνωστή και προβεβλημένη. Ελάχιστα γνωστή παραμένει όμως η σύνθεση των επαναστατικών δυνάμεων και η ταυτότητα των χωριών που καταστράφηκαν μαζί με τη Νάουσα. Παρόλο που έχουμε αναφερθεί σ’ αυτούς, θα το ξανακάνουμε τιμής ένεκεν με αφορμή τον εορτασμό της επετείου.


Τα γύρω από τη Νάουσα χωριά, που επίσης καταστράφηκαν, αλλά δυστυχώς ελάχιστα μνημονεύονται, είναι τα: Γκόρνο Γκραμαντίκοβο (Άνω Γραμματικό), Ντόλνο Γκραμαντίκοβο (Κάτω Γραμματικό), Όσλιανι (Αγία Φωτεινή), που ανήκουν στο Ν. Πέλλας, Κουτσούφλιανι (Άγιος Παύλος), Ντραζίλοβο (Μεταμόρφωση), Φέτιτσα (Πολλά Νερά), Ράμνιτσα (δεν ξανακατοικήθηκε), Γκόρνο Σέλο (Άνω Βέρμιο), Ντόλνο Σέλο (Κάτω Βέρμιο – το Σέλο έγινε Σέλι και με αυτό το όνομα είναι γνωστό το χιονοδρομικό κέντρο της Βέροιας), Χοροπάν (Στενήμαχος), Μαρούσα – Ντόλιανι (Κουμαριά), Ιαβόρνιτσα (Τρίλοφον-Νέα Κούκλενα), Σούβα Λιβάντα (Ξιρολίβαδον), Τσόρνοβο (Φυτία), Ντόμπρα (Καλή Παναγιά), Κούμανιτς (Κομνήνιο), Ντόλνα Λούζιτσα (Τριπόταμος), Γκόρνα Λούζιτσα (Άνω Τριπόταμος), Τόπλιανι (Γεωργιανοί), Τσαρκόβιανη (Άγιος Ιωάννης-Μικρή Σάντα), Καρατάσι (Μαυροδένδρι). Δηλαδή σχεδόν όλα τα χωριά μεταξύ Βέροιας και Έδεσσας.


Τα ονόματα σε παρένθεση είναι αυτά που επέβαλε το κράτος των Αθηνών το 1926. Η ίδια η πόλη λεγόταν Νιάουστα ή Νέγκουστα ή Νέγκους, ενώ και τα τοπωνύμια μέσα και γύρω από την πόλη δεν ήταν ελληνικά, όπως Αράπιτσα, Μπάταν, Στουπάνοι κλπ. Η περιοχή όπου είναι ο αρχαιολογικός χώρος της Σχολής του Αριστοτέλη, ακόμα και σήμερα ονομάζεται Ισβόρια (ίσβορ στα μακεδονικά είναι η πηγή). Οι κάτοικοι είχαν ως μητρική γλώσσα τη μακεδονική και τη βλάχικη και αρκετοί από αυτούς γνώριζαν και την ελληνική.


Αλλά και τα χωριά του κάμπου της Νάουσας, για τα οποία δεν υπάρχουν πληροφορίες που να λένε ότι καταστράφηκαν, δεν είχαν ελληνικά ονόματα, ούτε ήταν ελληνόφωνα. Τσαρμαρίνοβο (Μαρίνα), Γιανάκοβο (Γιαννακοχώρι), Γκολίσανι (Λευκάδια), Κοπάνοβο (Κοπανός), Ντόλνο Κοπάνοβο (Χαρίεσα), Μινόστιτσα (Μονόσπιτα), Γιάντσιστα (Άγιος Γεώργιος), Βέστιτσα (Αγγελοχώρι) κλπ. Οι κάτοικοι και αυτών των χωριών μέχρι το 1912 μιλούσαν αποκλειστικά τη μακεδονική.


Το ίδιο συνέβαινε και με τα ορεινά χωριά της Βέροιας, όπως και νότια αυτής. Η Βεργίνα λεγόταν Κούτλες, το Αιγίνιο νοτιότερα λεγόταν Λιμπάνοβο κλπ. Ελληνικά μιλούσαν τα χωριά νοτιοανατολικά της Βέροιας, γύρω από το Γιδά (Αλεξάνδρεια), και γι’ αυτό η περιοχή ονομαζόταν Ρουμλούκι.

Ακόμα και αυτοί, εκείνη την εποχή δεν είχαν ελληνική συνείδηση αλλά ρωμαίικη (Ρουμ-μιλιέτ – Ρωμιοί). Το γιατί δεν συμμετείχαν στην επανάσταση οφείλεται κυρίως στον ρόλο που έπαιζαν τα όργανα του Πατριαρχείου, τα οποία συνιστούσαν «δουλικήν υπακοήν εις τους κρατούντας».


Μετά την καταστροφή της Νάουσας, την εξόντωση πολλών επαναστατών, τον εξανδραποδισμό οικογενειών, την ηρωϊκή πτώση στους καταρράκτες της Αράπιτσας, οι Οθωμανοί έκαναν κάτι που συνήθιζαν σε τέτοιες περιπτώσεις, προκειμένου να διασπάσουν την ενότητα των επαναστατημένων περιοχών. Εγκατέστησαν στην πόλη, εκτός από μερικές τουρκικές οικογένειες, και αρκετές οικογένειες ελληνόφωνων και μακεδονόφωνων, πιστών στο Πατριαρχείο και τον Σουλτάνο. Σ’ αυτές παραχώρησαν ως τσιφλίκια τα αγροκτήματα, τους μύλους, τα νεροπρίονα και τα μπατάνια που αφαίρεσαν από τους ντόπιους, τα οποία αργότερα εξελήχθηκαν σε ηλεκτρογεννήτριες και βιομηχανίες. Είναι εκείνη η κατηγορία των Ρωμιών τους οποίους ο Αδαμάντιος Κοραής ονόμαζε Τουρκοπρίγκιπες. Επιπλέον υποχρέωσαν τους περισσότερους κατοίκους των γύρω επαναστατημένων και καταστραμμένων χωριών να εγκατασταθούν στην πόλη και να μεταβληθούν σε κολίγους.

Οι Μακεδόνες εκείνοι κολίγοι δημιούργησαν το έθιμο «Γενίτσαροι και Μπούλες». Με σατιρικό τρόπο έκαναν κριτική στους γενίτσαρους Ρωμιούς που εγκατέστησαν στον τόπο τους οι Οθωμανοί. Υπ’ όψη ότι το έθιμο ήταν υπό διωγμό από τους δεσποτάδες.

Εκείνοι οι γενίτσαροι, την εποχή του Ίλιντεν, θα αποτελέσουν τους συνεργάτες των κατακτητών και στη συνέχεια τους Γκρεκομάνους συνεργάτες των λεγόμενων μακεδονομάχων.

Έναν από εκείνους, τον Ντόνε Μίγγα (έτσι τον αναφέρει η έκθεση του ελληνικού προξενείου Θες/νίκης και το όνομά του σαφώς δεν είναι ελληνικό), τον κρέμασαν οι Μακεδόνες επαναστάτες μαζί με τον Άγρα.


Ηγέτες της επανάστασης ήταν ο Τάσος Καρατάσος και ο Αγγελής Γάτσος, ενώ επιτελικό ρόλο έπαιξε ο προύχοντας Ζαφειράκης.

Ο αρχιστράτηγος Καρατάσος κατάγεται από τη Ντόμπρα, που στα μακεδονικά σημαίνει καλή και το 1926 μετονομάστηκε σε Καλή Παναγιά. Πήρε το όνομά της από το μοναστήρι της Ντόμπρα Μπογκρόντιτσα, που βρίσκεται περί τα πέντε χιλιόμετρα βόρεια της Βέροιας. Το Μπογκρόντιτσα (Θεοτόκος) καταργήθηκε, ενώ το Ντόμπρα πήρε την ελληνοποιημένη παραφθορά Δοβρά. Έτσι προέκυψε η Μονή Δοβρά και ο Δήμος Δοβρά στον κάμπο της Νάουσας με έδρα τη Γιάντσιστα (Άγιος Γεώργιος).

Ο υπαρχηγός, Αγγελής Γάτσος, κατάγεται από το Σαρακίνοβο (Σαρακινοί Αλμωπίας – Ν.Πέλλας). Το όνομά του ήταν Άγγελ ή Γκέλε Γκάτσοβ και στο χωριό του, όπως και σε όλα τα χωριά του Ν. Πέλλας από όπου είχε δημιουργήσει το σώμα του, κανένα δεν είχε ως μητρική του γλώσσα τα ελληνικά πριν το 1912.

Την επανάσταση του Βερμίου την ονόμασαν ελληνική πολύ αργότερα οι παραχαράκτες της ιστορίας.


Μετά την καταστολή της εξέγερσης οι Καρατάσος και Γάτσος συγκρότησαν σώμα τριακοσίων περίπου μαχητών και πήγαν στη Ρούμελη και το Μoριά, όπου αγωνίστηκαν μέχρι το τέλος της επανάστασης.

Ελληνόφωνος οπλαρχηγός, όπως και σώμα ελληνοφώνων από τη Μακεδονία, που να πήγε να βοηθήσει τους επαναστατημένους Γραικούς, δεν αναφέρεται απολύτως πουθενά.


Σε όλη την νεοελληνική βιβλιογραφία, τις εγκυκλοπαίδειες, τα δημοσιεύματα, τις επετειακές εκδηλώσεις κλπ. οι Καρατάσος, Γάτσος και οι μαχητές των σωμάτων τους αποκαλούνται σκέτα Μακεδόνες, χωρίς απολύτως κανέναν άλλο προσδιορισμό. Πουθενά δεν τους λένε «Σλάβους», «Βούλγαρους», «Βουλγαρόφωνους», «Βουλγαρομακεδόνες», «Σλαβόφωνους», «Σκοπιανούς» ή οτιδήποτε άλλο. «Σλαβόφωνους» τους λένε οι σύγχρονοι θιασώτες του «ελληνισμού», όταν θέλουν να υποστηρίξουν ότι οι «σλαβόφωνοι» Μακεδόνες είχαν ελληνική συνείδηση. Για να γίνουν πειστικοί αναφέρουν ως παράδειγμα τους Καρατάσο και Γάτσο.


Ένα άλλο χοντρό ψέμα που λένε γι’ αυτούς, είναι ότι πολέμησαν για την Ελλάδα. Αποκρύπτουν συνειδητά, ότι εκείνη την εποχή κράτος Ελλάδα δεν υπήρχε, ότι ο αγώνας εκείνος ήταν πανβαλκανικός και όλοι οι βαλκάνιοι επαναστάτες αλληλοβοηθιούνταν. Κατά την επανάσταση του 1821 στην Ελλάδα συμμετείχαν και Βούλγαροι, Σέρβοι (με τον Χατζηχρήστο), Βλάχοι, Αλβανοί, Ρουμάνοι κ.α.

Ο Τ.Καρατάσος μαζί με τον Βλάχο Γιωργάκη Ολύμπιο λίγα χρόνια νωρίτερα είχαν συμμετάσχει με μακεδονικό σώμα στην εξέγερση της Σερβίας. Μακεδονικό σώμα με επικεφαλής το Γιωργάκη Ολύμπιο και το Μακεντόνσκι είχε συμμετάσχει στην εξέγερση στη Μολδοβλαχία. Εκεί σκοτώθηκε ο Ολύμπιος και οι Βλάχοι της περιοχής συμμετείχαν στην εξέγερση της Νάουσας υπό την ηγεσία του Καρατάσου.


Πως τίμησε η Ελλάδα τους Επαναστάτες της Νάουσας;


Κατ’ αρχήν δεν ανταπέδωσε ποτέ στους Μακεδόνες την υποχρέωση που είχε απέναντί τους.

Ο γιός του Τάσου Καρατάσου, Δημήτριος, ήταν ανάμεσα σε αυτούς που φυλακίστηκαν μαζί με τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα. Αποφυλακίστηκαν μόνο χάρη στην λαϊκή πίεση.

Μετά τη δημιουργία ελεύθερου ελληνικού κράτους, προσπάθησε να ευαισθητοποιήσει τους παράγοντες των Αθηνών ώστε να βοηθήσουν στην απελευθέρωση της Μακεδονίας, αλλά δεν βρήκε καμία ανταπόκριση.

Το 1854 δημιούργησε δικό του σώμα και αποβιβάστηκε στη Χαλκιδική, όπου προσπάθησε να ξεσηκώσει σε επανάσταση τους Μακεδόνες. Δεν τον βοήθησαν, όμως, ούτε η κυβέρνηση των Αθηνών ούτε οι μοναχοί του Αγίου Όρους και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει εκείνη την προσπάθεια.

Απογοητευμένος καταφεύγει στη Δύση, όπου προσπαθεί να εξασφαλίσει υποστήριξη. Για τον ίδιο λόγο πηγαίνει στη Σερβία, στην επανάσταση της οποίας είχε συμμετάσχει με μακεδονικό σώμα ο πατέρας του, όπου προσπαθεί να εξασφαλίσει την υποστήριξη των Σέρβων. Εκεί αρρώστησε και πέθανε πικραμένος από τη συμπεριφορά του ελληνικού κράτους.


Λίγα χρόνια αργότερα οι Μακεδόνες έκαναν άλλη μια επανάσταση. Είναι η γνωστή ως Επανάσταση του Ηλιντεν, το καλοκαίρι του 1903. Η σύνθεση των επαναστατικών σωμάτων είναι ακριβώς η ίδια με εκείνην της εξέγερσης του Βερμίου. Λίγο μεγαλύτερη φαίνεται να είναι η συμμετοχή των Βλάχων. Βλάχος ήταν ο οπλαρχηγός των Κορεστίων Καστοριάς, Μήτρος Βλάχος (Μήτρε Βλάβοτ), ο αρχιστράτηγος των επαναστατών του Κρουσόβου, Πήτου Γκούλη, ο Γκιόργκι Μουτσιτάνο, το σώμα του οποίου σε συνεργασία με το σώμα του Ζλατάν από την Γκολέσανη (Λευκάδια) Νάουσας, αιχμαλώτισαν, δίκασαν, καταδίκασαν και κρέμασαν τον Αγρα. Μαζί, όμως, με τους Μακεδόνες, των οποίων η γλώσσα είναι συγγενής με τη βουλγαρική, χαρακτηρίστηκαν Βούλγαροι και οι Βλάχοι, καθώς η επανάστασή τους χαρακτηρίστηκε βουλγαρική, γιατί έτσι εξυπηρετείται η προπαγάνδα των παραχαρακτών της ιστορίας.

Κατά την επανάσταση του Ίλιντεν υπήρχε επίσης ένας οπλαρχηγός (βοεβόδας) με το όνομα Καρατάσος, που κατάγονταν από το Όστροβο (Άρνισσα), ο οποίος ήταν αρχηγός των Κομιτών της περιοχής και δολοφονήθηκε από τον λοχία Κ. Γαρέφη.


Είναι γνωστό ότι οι παράγοντες του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, αντί να βοηθήσουν τους υπόδουλους «αδελφούς χριστιανούς», υπονόμευσαν τον αγώνα τους.


Η Ελλάδα, αντί να ξεπληρώσει το χρέος της απέναντι στους Μακεδόνες του Καρατάσου και του Γάτσου και να βοηθήσει με τη σειρά της τον απελευθερωτικό αγώνα τους, τον υπονόμευσε με κάθε μέσον.

Στέλνει (1904-1908) παραστρατιωτικές ομάδες μισθοφόρων καθοδηγούμενες από αξιωματικούς του τακτικού της στρατού, οι οποίες τρομοκρατούν, εκβιάζουν, δολοφονούν, καταστρέφουν τους απογόνους εκείνων που έκαναν την επανάσταση της Νάουσας.

Στην περιοχή Ημαθίας, Πέλλας, όπου ήταν το επίκεντρο της επανάστασης του Βερμίου, ο Αντιμακεδονικός Αγώνας καθοδηγείται από τον υπολοχαγό Μαζαράκη και τον ανθυπολοχαγό Άγαπηνό (Άγρα).


Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους έκανε, ότι έκανε το Οθωμανικό καθεστώς στη Νάουσα. Κατάστρεψε ακριβώς εκείνες τις πόλεις (π.χ. Ολοκαύτωμα του Κιλκίς, 1913) και τα χωριά που είχαν επιδείξει επαναστατική δραστηριότητα. Εξόντωσε και εξόρισε τους αντιστασιακούς Μακεδόνες. Στη συνέχεια εφάρμοσε την ίδια πολιτική με τους Οθωμανούς στην περίπτωση της Νάουσας και εγκατέστησε στις μακεδονικές περιοχές, μεταξύ των οποίων και στη Νάουσα, δικούς της εποίκους. Δεν επέτρεψε τον επαναπατρισμό ή την απλή επίσκεψη ακόμα και αυτών, που μετά την επανάσταση του Ήλιντεν αναγκάστηκαν να γίνουν οικονομικοί μετανάστες σε Αμερική, Καναδά, Αυστραλία κλπ. Απενατίας οι Οθωμανοί, παρόλο που είχαν χάσει από εκείνους εκατοντάδες στρατιώτες, τους είχαν δώσει αμνηστία.


Οι Μακεδόνες που έμειναν τελικά στην επικράτειά της Ελλάδας, τράβηξαν όσα δεν τράβηξαν στα 500 χρόνια οθωμανικής κατοχής. Η Ελλάδα σε κάθε ευκαιρία ξερίζωνε Μακεδόνες από τις εστίες τους και εγκαθιστούσε νέους εποίκους στις περιοχές τους. Αφαίρεσε περιουσίες και ξεπερνώντας ακόμα και τους «βάρβαρους» Οθωμανούς κατακτητές, τους απαγόρευσε ακόμα και τη μητρική τους γλώσσα, άλλαξε τα ονόματά τους, όπως και τα ονόματα των χωριών τους.


Σήμερα οι Μακεδόνες (οι Ντόπιοι, όπως μας αποκαλούν) ζουν σε καθεστώς πολιτικής τρομοκρατίας. Όποιος Μακεδόνας τολμήσει να μιλήσει και να ζητήσει αποκατάσταση της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων του, γίνεται στόχος συκοφαντίας και λασπολογίας. Ευτυχώς οι διεθνείς οργανισμοί στους οποίους συμμετέχει η Ελλάδα και οι Συνθήκες τις οποίες έχει υπογράψει, δεν της επιτρέπουν να συνεχίσει τις διώξεις του παρελθόντος. Δεν επιτρέπει, όμως, την επιστροφή ή ακόμα και την απλή επίσκεψη στην πατρίδα τους σε πολλούς Μακεδόνες, ανάμεσα στους οποίους είναι και πολλοί απόγονοι των επαναστατών του Βερμίου.


Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η Ελλάδα τίμησε στην πραγματικότητα τους επαναστάτες του Βερμίου και τα θύματα του ολοκαυτώματος της Νάουσας και των γύρω χωριών.

Ας σταματήσουν, λοιπόν, να λιβανίζουν στα μέρη μας τον «ελληνισμό» τους και την «ορθοδοξία» τους, γιατί αυτά πέρασαν από ‘δώ ως αχαριστία, ασέβεια, ρατσισμός, βαρβαρότητα, … Με χειρότερο δηλαδή τρόπο απ΄ότι πέρασε ο οθωμανισμός και ο ισλαμισμός.

Οι εντυπωσιακές τελετές που ετοιμάζονται για να τιμηθεί η πραγματικά μεγάλη αυτή επέτειος, είναι η αποθέωση της υποκρισίας. Οι λόγοι που εκφωνούνται κάθε χρόνο, αντιπροσωπεύουν την πλέον ακραία μορφή παραχάραξης της ιστορίας. Η γιορτή είναι στημένη από τους απογόνους εκείνων που δεν είχαν καμία σχέση, ούτε με την επανάσταση, ούτε με το ολοκαύτωμα και πολλοί από αυτούς ούτε καν με τον τόπο.

Θα συμμετάσχουν βέβαια και πολλοί Μακεδόνες της περιοχής, οι οποίοι όμως δεν είναι ελεύθεροι να εκφραστούν και να μάθουν την πραγματική τους ιστορία.


Εμείς συμμετέχουμε, αλλά δεν επιβραβεύουμε τους υποκριτές και τους ασεβείς παραχαράκτες.

Χειροκροτούμε τους σατιρικούς γενίτσαρους του αυθεντικού και βαθύτατα πολιτικοποιημένου μακεδονικού παραδοσιακού εθίμου, αλλά όχι τους πραγματικούς γενίτσαρους που το καπηλεύονται.

Την ιστορία μας και την ιστορία του τόπου μας την έγραψαν οι νικητές και την έγραψαν όπως ήθελαν. Αλλά η συγκυρία επιτρέπει και σε εμάς τους ηττημένους Μακεδόνες να γράψουμε την πραγματική μας ιστορία.

Το ελάχιστο που έχουμε χρέος να κάνουμε, ως φόρο τιμής για όλους τους αγώνες και τις θυσίες των προγόνων μας, είναι να αποκαταστήσουμε την αλήθεια και την ποδοπατημένη αξιοπρέπειά μας. Παράλληλα, θα διεκδικήσουμε και τα καταπατημένα δικαιώματά μας.

Η πραγματικότητα μπορεί να είναι πολύ πικρή για εμάς, αλλά η αλήθεια είναι ακόμα πιο πικρή για τους διώκτες μας.


Πώς πρέπει να τιμηθεί η Επανάσταση και το Ολοκαύτωμα;


- Ο Πρόεδρος του κράτους των Αθηνών και οι άλλοι επίσημοι, αν θέλουν πραγματικά να τιμήσουν τους ήρωες της Επανάστασης του Βερμίου, καθώς και τα θύματα του Ολοκαυτώματος της Νάουσας και των γύρω χωριών, το πρώτο που οφείλουν να κάνουν, είναι να ζητήσουν συγγνώμη για τη συμπεριφορά τους προς τους απογόνους τους.


- Κατά τον επίσημο εορτασμό της επετείου να συμπεριλάβουν και παραδοσιακά τραγούδια των μαχητών που έκαναν την επανάσταση (μακεδονικά και βλάχικα) και να επαναφέρουν τα πραγματικά ονόματα των ηρωiκών χωριών που σήκωσαν το κύριο βάρος της επανάστασης και καταστράφηκαν από τους κατακτητές.


- Να σταματήσουν, επιτέλους, τον ανελέητο διωγμό που έχουν εξαπολύσει εναντίον μας και συνεχίζουν ασταμάτητα εδώ και εκατό και πλέον χρόνια.


- Να αρχίσουν αμέσως διάλογο με τους Μακεδόνες ακτιβιστές, ώστε να παρθούν μέτρα αποκατάστασης των συνεπειών της ρατσιστικής πολιτικής του ελλαδικού κράτους σε βάρος των ντόπιων της Μακεδονίας.


- Να σταματήσουν την εχθρική πολιτική εναντίον της Δημοκρατίας Μακεδονίας, η οποία εξ άλλου είναι ανόητη. Ακόμα και να δεχθεί αυτή, κάτω από την πίεση της Ελλάδας, κάποιο συμβιβασμό στο θέμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού, εμείς οι Μακεδόνες δεν πρόκειται να τον αποδεχθούμε ποτέ. Δεν πρόκειται να κάνουμε ποτέ, με κανέναν και κανενός είδους διάλογο για το όνομά μας.


- Εμείς δεν έχουμε πάρει απολύτως τίποτα από κανέναν και δεν χρωστάμε απολύτως τίποτα σε κανέναν. Απεναντίας, μας έχουν πάρει πάρα πολλά και μας χρωστάνε.


- Όσοι θέλουν να αυτοαποκαλούνται δημοκράτες, οφείλουν να συμπαρασταθούν στον αγώνα μας και το ελάχιστο που οφείλουν να κάνουν, είναι να μας αποκαλούν, όπως αποκαλούν του προγόνους μας μαχητές των σωμάτων του Καρατάσου και του Γάτσου: σκέτα Μακεδόνες.

Η χρήση κάθε άλλης ονομασίας είναι καταπάτηση της αρχής του δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού και κατά συνέπεια καταπάτηση της δημοκρατίας.


Υ.Γ. 1. Σήμερα 21-4-2009 είναι επέτειος της επιβολής της Χούντας του 1967, η οποία κατάργησε τη δημοκρατία στην Ελλάδα για επτά χρόνια. Η Χούντα που επιβλήθηκε σ΄εμάς τους Μακεδόνες πριν 97 χρόνια δεν λέει να πέσει ακόμα, γιατί την στηρίζει η πλειοψηφία των πολιτών και των πολιτικών δυνάμεων, που παρ΄ όλα αυτά καταχρηστικά αυτοαποκαλούνται δημοκρατικές.



Υ.Γ. 2. Μπορείτε να ΣΤΕΙΛΕΤΕ την παρούσα ανάρτηση όπου θέλετε, κάνοντας κλικ στο φακελάκι που βρίσκεται παρακάτω, δίπλα στη ένδειξη σχόλια.

Ποιοι έκαναν την επανάσταση του Ίλιντεν



Η επανάσταση ξέσπασε στις 2 Αυγούστου 1903 και πήρε το όνομά της από την εορτή του Προφήτη Ηλία, που οι Μακεδόνες εορτάζουν με το παλαιό ημερολόγιο.
Σκοπός των επαναστατών ήταν η αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού και η δημιουργία ανεξάρτητου Μακεδονικού κράτους.

Στην Ελλάδα, όπως και στη Βουλγαρία, έχει εξαπολυθεί εχθρική προπαγάνδα εναντίον της, η οποία αποσκοπεί στο να την παρουσιάσει ως βουλγαρική και ως ψευτοεπανάσταση.
Οι μακεδονικές απόψεις και ντοκουμέντα αντιμετωπίζονται ως αναξιόπιστα και κατασκευασμένα. Η ελληνική κοινή γνώμη με μεγάλη ευχαρίστηση δέχεται όλα τα αντιμακεδονικά προπαγανδιστικά στοιχεία που της σερβίρουν.
Υπάρχουν, όμως, και κάποιες εκθέσεις κρατικών παραγόντων της Ελλάδας, οι οποίες επειδή συντάχθηκαν με σκοπό την εμπιστευτική ενημέρωση μόνο των αρμοδίων παραγόντων, μας παρέχουν πιο αντικειμενικές πληροφορίες για το Ίλιντεν.

Ο Ίων Δραγούμης, που ήταν γραμματέας στο προξενείο της Ελλάδας στα Μπίτολα (Μοναστήρι) από το Σεπτέμβριο του 1902, ήταν εκεί όταν ξέσπασε η επανάσταση.
Στις αναφορές προς το Υπουργείο Εξωτερικών, το ημερολόγιό του, τις εκθέσεις του (Ίωνος Δραγούμη, Τα τετράδια του Ίλιντεν, Αθήνα, εκδόσεις Πετσίβα, 2000) γράφει:
«Τα Κομιτάτα τους έδειξαν πιθανή την εικόνα της ελευθερίας. Στα ορθόδοξα χωριά τα Κομιτάτα και οι συμμορίες λέγουν: «Η Μακεδονία εις τους Μακεδόνας», δεν τα αναγκάζουν από την πρώτη στιγμή να γίνουν σχισματικά…»

Τον Φεβρουάριο του 1903 γράφει στο ημερολόγιό του: «Λοιπόν οι περισσότεροι Μακεδόνες θα σηκωθούν» … «Οι εν τω εξωτερικώ Μακεδόνες εξακολουθούσι εισέτι αθρόοι να επιστρέφωσιν εις τας εστίας των, ιδίως εξ ανατολής».
Στις 25 Ιουλίου 1903 γράφει στον πατέρα του: «… Άπαντες οι σλαυόφωνοι πληθυσμοί ηκολούθησαν το Κομιτάτον, ορθόδοξοι και σχισματικοί, και οι πλείστοι εκουσίως».
Ο πατριαρχικός μητροπολίτης Καστοριάς Καραβαγγέλης, που επίσης ήταν παρών, έγραψε στα Απομνημονεύματά του:
«Ξαφνικά ένα πρωί ξυπνάμε και βλέπομε όλα γύρω τα βουνά μαύρα. Η επανάσταση απλώνονταν από τον Αλιάκμονα ως τα βουλγαρικά σύνορα, περιλαμβάνοντας και Θράκη και Μακεδονία».


Μετά την καταστολή της εξέγερσης η Ελλάδα έστειλε διπλωμάτες επιτόπου, για να έχει άμεση ενημέρωση.
Στη Δυτική Μακεδονία έστειλε τέσσερις αξιωματικούς (Αλ.Κοντούλης, Αν.Παπούλας, Γ.Κολοκοτρώνης, Π.Μελάς) οι οποίοι στην έκθεσή τους έγραψαν μεταξύ άλλων:
«Εν τούτοις ο Κότας ήτο διστακτικός να πράξη τι κατά σχισματικού, εις τούτο δε ουκ ολίγον συνέβαλεν ο εκ Ζαγορίτσανης της Καστοριάς έλκων το γένος βούλγαρος ανώτερος απόστρατος αξιωματικός Γιάγκωφ. … Κατά τας ομιλίας του ταύτας εφρόντιζε δια τρόπου καταλλήλου να εμφυτεύσει εις τους Έλληνας (εννοεί Πατριαρχικούς) Μακεδόνας Μακεδονικήν συνείδησιν ανεξάρτητον πάσης άλλης φυλής, τόσον δε διπλωματικώς διεξήγαγε το έργον αυτού ο Γιάγκωφ, ώστε ηδυνήθη μετά τέχνης να χαράξη εις τους Μακεδόνας τας γενικάς περί αυτονομίας ιδεάς…».

Στην Ανατολική και Κεντρική Μακεδονία έστειλε για τον ίδιο σκοπό τον Γεώργιο Τσορμπατζόγλου, β’ διερμηνέα της πρεσβείας της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη.
Στις εμπιστευτικές εκθέσεις του που φυλάγονται στο Υπουργείο Εξωτερικών για το 1904, κάνει σαφή διάκριση ανάμεσα στα δύο Κομιτάτα, στο «καθαρώς Βουλγαρικόν και καθαρώς Μακεδονικόν».
Για την επιρροή της Βουλγαρίας γράφει:
«Τόσον επί του ανωτέρω ονείρου των Μακεδόνων όσο και επί του σχετικού προγράμματος της αληθούς επαναστάσεως της Μακεδονίας ουδεμίαν ασκούσιν επιρροήν αι πολιτικαί βλέψεις και η θέλησις της Βουλγαρικής Ηγεμονίας».

«Είναι γνωστόν ότι πολλοί όντως εκ των Μακεδόνων βουλγαροδιδασκάλων συνειργάσθησαν μετά του Μακεδονικού Κομιτάτου εν πλήρει ανεξαρτησία από της Βουλγαρικής Εξαρχίας, είτε λάθρα εντός των χωρίων, είτε εν γνώσει αυτής ως κεκηρυγμένοι αποστάται Μακεδόνες επί των ορέων. Τοιούτον νομίζω και τον οπλαρχηγόν της περιφερείας Γεννιτσών βουλγαροδιδάσκαλον Μακεδόνα Αργύρην, δεν είναι δε ποσώς απίθανον … ότι επεσκέφθη πολλά χωρία ημέτερα κηρύττων ως Μακεδών την ανεξαρτησίαν της σημαίας του Μακεδονικού Κομιτάτου από της βουλγαρικής και ελληνικής πολιτικής και επιδείξας πάντοτε ιδιαιτέραν ευλάβειαν εις τας εκκλησιαστικάς και εθνικάς παραδόσεις των προς ους απηύθυνε το κήρυγμά του».
… «Μακεδόνες υπαρχηγοί ίσως δε και αυτοί έτι οι αρχηγοί εξ ενός και μόνον όρου του συμβολαίου των μετά της χώρας ήντλησαν μέχρι τούδε την μεγάλην δύναμιν: εκ του όρου να μη αποβλέψουσιν παρά εις την ελευθερίαν των Μακεδόνων ως Μακεδόνων».

Για τις κατηγορίες περί διώξεως ελληνοδιδασκάλων γράφει:
«…εφονεύθη εις και μόνος, των λοιπών αφεθέντων επιμελώς ελευθέρων μετά των Ελλήνων ιερέων εν τω έργω της διατηρήσεως και επί πλέον παραγωγής του ελληνικού εν τη χώρα εκκλησιαστικού και εκπαιδευτικού καθεστώτος».
«Τα 300 ή 350 μέχρι σήμερον ημέτερα θύματα της μαχαίρας των ανταρτών υπήρξαν θύματα ουχί βουλγαρικού μισελληνισμού ή οιασδήποτε βουλγαρικής ιδέας, αλλ΄απλώς καθαρώς εκδικήσεων των συμμοριτών ή μάλλον θύματα του αισθήματος της αυτοσυντηρήσεως αυτών καταγγελθέντα ή συκοφαντηθέντα πολλάκις υπό κομματικών αντιπάλων ως επικίνδυνοι διώκται και φανατικοί καταδόται των ανταρτικών κρυσφύγετων».

… «Τολμώ όμως πάντως να φρονώ ότι είναι αδύνατον να απατώμαι ως προς την εξής εντύπωσίν μου: ότι, όπως ωστ’ αν η, η επανάστασης σήμερον της Μακεδονίας δεν είναι βουλγαρική και ότι ουχί μόνον ουδεμίαν υπέστη ζημίαν ο Ελληνισμός εκ της μέχρι σήμερον εξελήξεώς της αλλά ωφελείας μεγίστας επορίσατο εξ αυτής».

Για τη συμμετοχή των Πατριαρχικών Μακεδόνων (Ελλήνων) στην επανάσταση γράφει:
«… η εν τη χώρα επανάστασις είναι πολλώ ευρύτερον και βαθύτερον εξαπλωμένη ή όσων κοινώς νομίζεται… πάντα ανεξαιρέτως τα χωρία και τα τσιφλίκια μεμυημένα εις την κοινήν υπέρ ελευθερώσεως ιδέαν και είναι Έλληνες [πατριαρχικοί Μακεδόνες] φανατικοί οι σπουδαιότεροι αντιπρόσωποι των επαναστατικών συμμοριών εντός των πόλεων και των χωρίων και είναι ουκ ολίγοι οι εντός αυτών εξοπλισμένοι κρύφιοι οπαδοί των συμμοριών».
… «Οι ορθόδοξοι έλληνες [οι πατριαρχικοί], καθά μοι εβεβαίωσεν ο πρώην μητροπολίτης Πελαγονίας, είχον συμπράξει μετά των ανταρτών εν αδελφική υπέρ ελευθερώσεως σύμπνοια … Οι μόνοι παράγοντες της εξεγέρσεως ους έθρεψε και έκρυψε ο Έλλην Μακεδών χωρικός δεν είναι Βούλγαροι, αλλά γνήσιοι ως ούτος Μακεδόνες».

«Κατά την Κεντρικήν τουλάχιστον Μακεδονίαν, ην έχω προ οφθαλμών, ουδέν ανταρτικόν σώμα ενεφανίσθη καθαρώς βουλγαρικόν ή καθαρώς βουλγαρομακεδονικόν και ουδείς γνησίως Βούλγαρος οπλαρχηγός ηδυνήθη να στερεώση την αποστολήν του εν ονόματι βουλγαρικής ιδέας. Πάντες σχεδόν οι οπλαρχηγοί όσοι εκυριάρχουν ανέκαθεν και κυριαρχούσι μέχρι της στιγμής ταύτης επί της Κεντρικής Μακεδονίας, … εισίν Έλληνες Μακεδόνες και δη φανατικοί ορθόδοξοι».

Οι επίσημες εκθέσεις που απευθύνονταν στις κρατικές υπηρεσίες και ήταν σαφώς πιο αντικειμενικές, ποτέ δεν έφτασαν στην ελληνική κοινή γνώμη. Σ’ αυτήν έφτασαν τα ψέματα και η προπαγάνδα περί «αιμοσταγών Βουλγάρων κομιτατζήδων». Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που στην Ελλάδα υπάρχει διαστρευλωμένη εικόνα για την επανάσταση του Ίλιντεν.

25 Μαρτίου 1821: Η Ελληνική Επανάσταση των Αλβανοσλάβων


Τους Λατίνους (Βλάχους) που συμμετείχαν στην επανάσταση, όπως και τους Βουλγάρους, Σέρβους κλπ., δεν τους συπεριέλαβα στον όρο του τίτλου για λόγους οικονομίας, αλλά και πολιτικούς. Αυτοί που κυρίως αμφισβητούν την «ελληνικότητα» της επανάστασης είναι οι Αλβανοί και οι Μακεδόνες.
Οι Μακεδόνες άρχισαν να την αμφισβητούν –με τη σημερινή της έννοια- από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, από τότε δηλαδή που η Ελλάδα άρχισε να αμφισβητεί το δικαίωμά τους να αυτοαποκαλούνται έτσι.

Η επανάσταση του 1821 ήταν πράγματι ελληνική, έτσι όπως το εννοούσαν οι οπαδοί του Ρήγα Βελεστινλή και της Φιλικής Εταιρείας. Απελευθέρωση των Βαλκανικών λαών και δημιουργία ενός Βαλκανικού ομόσπονδου κράτους, όπου επίσημη γλώσσα θα ήταν η ελληνική (Κοινή), αλλά οι λαοί θα είχαν και τη δική τους εθνική γλώσσα.

Ο Κολοκοτρώνης με τον Αλβανό φίλο του Αλή Φαρμάκη από το Λάλα Ηλείας το 1809 σχεδίαζαν κοινή ελληνοαλβανική εξέγερση και τη δημιουργία δίγλωσσου και δίθρησκου κράτους, στο οποίο επίσημες γλώσσες θα ήταν τα Ελληνικά και τα Αλβανικά και θρησκείες ο Χριστιανισμός και ο Μωαμεθανισμός. Στο τέλος όμως του 1809 στα Επτάνησα, όπου κατέφευγαν οι επαναστάτες, επικράτησαν οι Άγγλοι και το σχέδιο εγκαταλήφθηκε.

Αρβανίτες (παραφθορά του Αλβανίτες) ήταν οι Καραϊσκάκης, Μπότσαρης, Ανδρούτσος, Τζαβέλας, Μιαούλης, Μπουμπουλίνα κ.α. Ο αδελφός μάλιστα του Οδυσσέα Ανδρούτσου, Κωνσταντίνος, διετέλεσε υποδιοικητής του αλβανικού συντάγματος που είχαν δημιουργήσει οι Άγγλοι στα Επτάνησα.
Οι Αρβανίτες αυτοί μετά την επιβολή της Ελληνικής γλώσσας, ως επισήμου, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη γλώσσα τους και να ελληνοφωνήσουν. Τα αλβανικά τοπωνύμια αντικαταστάθηκαν με ελληνικά. Πρόσφατα άλλαξαν οι πινακίδες προς το διεθνές αεροδρόμιο των Αθηνών. Το Σπάτα (ο Σπάτα ήταν Αλβανός φίλαρχος) έγινε Ελευθέριος Βενιζέλος. Προ δεκαετίας άλλαξε το όνομα του Δήμου Λιοσίων (ο Λιόσα ήταν επίσης Αλβανός φίλαρχος) σε Ίλιον. Το όνομα της Πλάκας, που επίσης είναι αλβανικό, δεν έχει αλλάξει ακόμη.
Η Αθήνα το 1821 ήταν μια κωμόπολη οκτώ χιλιάδων κατοίκων περίπου, όπου πλειοψηφούσε το Αρβανίτικο στοιχείο, όπως και σε όλη την Αττική και τη Βοιωτία.

Το ότι εγκαταστάθηκαν Σλάβοι στην Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα κατά τον 6ο αιώνα είναι γνωστό. Δημιούργησαν μάλιστα και αυτόνομη ηγεμονία που επέζησε για 218 χρόνια (584-802 μ.Χ.). Η Πελοπόννησος πήρε το σλάβικο όνομα Μορέας (Μοριάς, μόρε=θάλασσα).

Η πρώτη ανταρσία έγινε στη Τσίμοβα Λακωνίας (17-3-1821), από όπου καταγόταν και ο πρώτος πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης των επαναστατημένων Ελλήνων Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης. Το σλαβικό όνομα της Τσίμοβα άλλαξε αργότερα σε Αρεόπολη. Το όνομα του βουνού, που και σήμερα λέγεται Σάγγια, είναι σλάβικο. Η πρώτη συνέλευση της Γερουσίας έγινε στη Βέρβενα και η δεύτερη στη Ζαράκοβα, που είναι επίσης σλάβικες ονομασίες.

Η πατρίδα του Α. Σαμαρά, που έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 2003, γιατί ήταν ενδοτικός στο θέμα του ονόματος της Δημ. Μακεδονίας, έχει το σλάβικο όνομα Στεμνιτσα (Σκοτεινιασμένη). Το επώνυμο του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου, που κατάγεται από τον Πύργο Ηλείας, είναι Ρούσας (ρούσα=ξανθή) και είναι σλάβικο.

Το μύθο περί «ελληνικής συνέχειας» τον ενίσχυσαν κυρίως οι Άγγλοι, που εκείνη την εποχή κατείχαν τα Επτάνησα. Την πρώτη ελληνική Ακαδημία (Ιόνιος Ακαδημία) την ίδρυσε το 1824 ο Άγγλος αρμοστής των Ιονίων νήσων, ο Μαίτλαντ. Ήθελαν το νέο έθνος να είναι «ανάδελφο» στα Βαλκάνια και να νιώθει ξένο προς τους άλλους «βάρβαρους» βαλκάνιους. Έτσι αποδυναμώνονταν η επιρροή της Ρωσίας, η οποία ήταν μεγάλη λόγω γλωσσικής και θρησκευτικής (Ορθόδοξης) συγγένειας και λόγω του ότι είχε αναγνωριστεί ως προστάτης όλων των χριστιανών των Βαλκανίων. Με αυτό τον τρόπο διαιρούσε (και βασίλευε) τους βαλκανικούς λαούς. Τελικά κατάφερε να κάνει το νέο κράτος όργανο της αγγλικής πολιτικής στα Βαλκάνια.

Αυτοί οι απόγονοι των εξελληνισμένων Σλάβων, λοιπόν, είναι και οι σκηροί πολέμιοι στο θέμα του ονόματος των Μακεδόνων. Η Πελοπόννησος είχε το σλάβικο όνομα Μοριάς και αμέτρητα σλάβικα τοπωνύμια τα οποία άλλαξαν μετά την απελευθέρωση. Η Μακεδονία είχε ανά τους αιώνες το ίδιο όνομα. Είναι τελείως παράλογο κάποιοι να ζητούν την αλλαγή του. Και αυτό που φαίνεται ως παραλογισμός για του ίδιους τους Μακεδόνες αλλά και για την παγκόσμια κοινότητα, για τους κατοίκους της Ελλάδας φαίνεται ως κάτι λογικό.
Το κύριο χαρακτηριστικό του αρχαίου ελληνικού πνεύματος ήταν ο ορθολογισμός, κάτι που δεν χαρακτηρίζει τους σημερινούς Έλληνες.

Εμείς ως Μακεδόνες δεν θα είχαμε καμία αντίρρηση να αυτοαοποκαλούνται κάποιοι Έλληνες και να πιστεύουν ότι έχουν και καταγωγή από τους αρχαίους Έλληνες. Δεν μπορούμε όμως να τους αναγνωρίσουμε το δικαίωμα να ιδιοποιούνται ότιδήποτε έχει σχέση με την διεθνή (Κοινή) ελληνική γλώσσα και την ιστορία.

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν αναγνωρίζουμε στους Ιταλούς να ιδιοποιούνται την Λατινική (διεθνή) γλώσσα. Σε διαφορετική περίπτωση πρέπει να τους αναγνωρίσουμε το δικαίωμα να ιδιοποιούνται τους λατινόφωνους της Ελλάδας (Βλάχους), τη ρωμαίικη συνείδηση που είχαν παλαιότερα οι Έλληνες και τα αμέτρητα λατινικά (ρωμαϊκά, Βενετικά, Γενουάτικα κλπ) μνημεία.
Στη Θεσσαλονίκη ο Λευκός Πύργος, η Καμάρα, η Ροτόντα κλπ. είναι φτιαγμένα από αυτούς και είναι «αδιάσειστα στοιχεία» της λατινικότητας ... συγνώμη, ελληνικότητας της πόλης.

13 σχόλια:

Karatasho είπε...

akritas

Δεν δημοσίευσα το σχόλιό σου, όπως και τα σχόλια άλλων bloger, παρόλο που το θεώρησα κατάλληλο προς ανάρτηση.
Έχεις blog, στο οποίο δεν δημοσιεύες μέχρι τώρα τις απόψεις της άλλης πλευράς. Τώρα που άρχισαν να δημιουργούνται blogs με τις απαγορευμένες απόψεις, θέλεις να δημοσιεύουν καί αυτά τις δικές σου. Αυτό δεν είναι ούτε δημοκρατικό ούτε δεοντολογικό.
Μπορείς να αναφερθείς στο δημοσίευμα του δικού μας blog και να απαντήσεις μέσα από το δικό σου, κάτι που γίνεται συχνά στις εφημερίδες.
Το σκεπτικό σας, ότι δεν πρέπει να επισκέπτεστε ή να απαντάτε στα "φιλοσκοπιανά μπλογκ", για να μην αυξάνεται η επισκεψιμότητά τους, δεν ευσταθεί πλέον, γιατί αυτά ήδη έχουν μεγάλη επισκεψιμότητα, η οποία μάλιστα αυξάνεται ραγδαία.
Το μονοπώλειό σας στην ενημέρωση ήδη έχει τελειώσει. Αν νομίζετε ότι αντέχετε στην ισότιμη αντιπαράθεση, δεν έχετε παρά να αντιπαρατεθείτε. Εκτός αν ξέρετε να κερδίζετε μόνο όταν παίζετε χωρίς αντίπαλο.

Δωροθέα Π. είπε...

Καρατάσο και λοιποί

Πολύς κόσμος θέλει να ακούσει τις απόψεις σας.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια ξέραμε ότι είστε δημιούργημα του Τίτο. Μετά μάθαμε ότι η ελληνική αριστερά τουλάχιστον 20 χρόνια νωρίτερα σας υπερασπιζόταν ως Μακεδόνες. Μετά μάθαμε ότι ακόμα νωρίτερα η ελληνική πολιτεία έλεγε εσάς Μακεδόνες και τη γλώσσα σας Μακεδονική. Ξέραμε ότι στην εθνική αντίσταση συμμετείχαν πολλοί δικοί σας, αλλά και πολλοί καλοδέχτηκαν τα βουλγαρικά στρατεύματα ως απελευθερωτές.
Μακεδόνες ασφαλώς έχετε δικαίωμα να λέγεστε. Όμως δημιουργείτε η εντύπωση ότι δεν αναγνωρίζετε αυτό το δικαίωμα και σε εμές τους άλλους. Οι ελληνόφωνοι ντόπιοι της Μακεδονίας δεν έχουν το δικαίωμα να λέγονται Μακεδόνες?
Ο τρόπος, όμως, που προβέλετε τα στοιχεία και τις απόψεις σας, και κυρίως το μέσον δια του οποίου τις προβάλετε, δεν είναι ο καλύτερος δυνατός. Τα ερασιτεχνικά σας μπλοκ δεν προσφέρουν ικανοποιητικό βήμα διαλόγου. Ίσως πρέπει να ξοδέψετε λίγα χρήματα και να φτιάξετε ένα πιό άρτιο μπλοκ, τουλάχιστον του επιπέδου αυτού που έχει ο Ακρίτας και οι άλλοι που σας ανεβοκατεβάζουν ως Βουλγάρους ή Έλληνες.
Η καλύτερη λύση βέβαια είναι να δημιουργηθεί κάποιο μπλοκ από κάποιους αντικειμενικούς διανοούμενους ή φοιτητές, όπου θα εκτίθενται οι σοβαρές θέσεις των δύο πλευρών.
Η πρότασή μου είναι να το επιδιώξετε.

akritas είπε...

Karatasho ποιο σχόλιο μου δεν δημοσίευσες αλλά και το κυριότερο ποιο από την πλευρά σου ΕΓΩ δεν άφησα ή κάτι παρεμφερές να δημοσιεύσω?
Για να ξεκαθαρίζουμε τα πράματα.

Karatasho είπε...

akritas
Ήρθε σχόλιο, και μάλιστα μόλις δύο ώρες μετά την τελευταία ανάρτηση, το οποίο είχε ως όνομα υποβολής το Akritas.
Καθόλου απίθανο να ήταν προβοκατόρικο. Δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος επαλήθευσης.
Αν είναι έτσι, έχεις δίκιο να διαμαρτύρεσαι.

Ανώνυμος είπε...

Την περιοδο της ελληνικης επαναστασης υπαρχει μονο το εθνος των Ρωμιων/Ελληνων αντιθετικα προς τους Οθωμανους μουσουλμανους που αναδυεται μεσα απο την αναπτυξη μιας ελληνικης αστικης ταξης (ελληνοφωνης και μη)και το καμινι του εθνικοαπελευθερωτικου αγωνα 1821.
Οι Μακεδονες που συμμετειχαν στην επανασταση στη Ναουσα και κατεβηκαν μετα στη Νοτια Ελλαδα πολεμωντας απο το 1822-1829 εγιναν Ελληνες οπως και ολοι οι αλλοι ελληνοφωνοι, βλαχοφωνοι, αρβανιτοφωνοι Ρωμιοι επαναστατες της Νοτιας Ελλαδας.
Η ταυτοτητα τους σφραγιστηκε για παντα απο την επανασταση υπο την ηγεμονια της ιδεολογιας του φιλελευθερου εθνικου αστικου κρατους και ο Ρωμιος εγινε Ελληνας ανεξαρτητα απο τις οποιες υπαρκτες δυτικες επιρροες.

Αντιθετα την περιοδο του Ιλιντεν το Ρωμιος υπαρχει αντιθετικα με το Βουλγαρος, Ρουμανος, Σερβος που εχουν αναδυθει επισης ως εθνη και εθνικες επιλογες για τους Μακεδονες.Η ταυτοτητα του Μακεδονα αντιθετα διατηρει ενα προκαπιταλιστικο προσημο και αναφορα (δεν εχει αναδυθει ακομα ως εθνικη ταυτοτητα κατι που συνεβη με μαζικους ορους μετα το 1945 στη Μακεδονια του Βαρδαρη). Στη διαδικασια μετασχηματισμου των προκαπιταλιστικων ταυτοτητων σε εθνικες ταυτοτητες οι τελευταιες αποτελουν επιλογες παραταξης πριν παγιωθουν ως οριστικες εθνικες "φυσικες" επιλογες.
Γι αυτο και γειτονικα χωρια,οικογενειες,αδελφια επιλεγουν διαφορετικα εθνη,χωριζονται με βιαιο τροπο.
Γραικομανοι,Βουγκαρομανοι,Σερβομανοι υπηρχαν πολυ πριν το 1913 και φυσικα δεν ηταν το μηχανιστικο αποτελεσμα ξενης προπαγανδας πανω στους ανυποψιαστους και αθωους Μακεδονες.Ηταν το αποτελεσμα του τροπου με τον οποιο η Μακεδονια περασε απο τον ασιατικο τροπο παραγωγης και την Οθωμανικη αυτοκρατορια στον καπιταλισμο και στα εθνικα κρατη.

Karatasho είπε...

Ανώνυμε 8,57

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι η χειραφέτηση των εθνών συντελέστηκε στα πλαίσια της διαδικασίας του κοινωνικοπολιτικού μετασχηματισμού των των φεουδαρχικών θεσμών σε αστικοδημοκρατικού τύπου καθεστώτα. Αυτό βέβαια στα Βαλκάνια ήρθε σαν αντανάκλαση της δυτικοευρωπαϊκής διαδικασίας.
Είναι ένα από τα ζητήματα που θα ασχοληθεί το μπλογκ. Όμως νομίζω πριν φτάσουμε σε αυτή τη συζήτηση, οι συμμετέχοντες, μεταξύ των οποίων και οι αναγνώστες, πρέπει να γνωρίζουν αρκετά βασικά πράγματα σχετικά με το Μακεδονικό και το Ρωμαίϊκο Ζήτημα, τα οποία σήμερα στην πλειοψηφία τους αγνοούν.
Αλλιώς θα οδηγηθούμε στο φαινόμενο, όπου ομάδες με περιορισμένες γνώσεις οδηγούνται στην παρακολούθηση διαλέξεων που απευθύνονται σε ακαδημαϊκούς.
Για το λόγο αυτό, στο μπλογκ, όπως και στα άλλα μακεδονικά μπλογκ, θα μπούνε και άρθρα με στοιχεία τα οποία σε αρκετούς είναι γνωστά.. Μην αγνοούμε όμως, ότι στο ιντερνετ προκύπτει ένα νέο αναγνωστικό κοινό, το οποίο δεν έχει διαβάσει Κωστόπουλο, Λιθοξόου, Πετσίβα, Νακρατζά, Ζόρα κλπ.
Έτσι, ως προς το σχόλιό σου, έχω να παρατηρήσω, ότι αγνοείς το γεγονός ότι μέρος της εθνικής ταυτότητας είναι και η πολιτιστική ταυτότητα και αυτό είναι μια διαρκής διαδικασία, και φυσικά όχι μόνο των τελευταίων αιώνων.
Αν κάποιοι δεν προσέξουν καλά το σχόλιό σου, θα σχηματίσουν την εντύπωση, ότι έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν τη δημιουργία του Μακεδονικού έθνους «μετά το 1945» από τον Τίτο.

Ανώνυμος είπε...

Μήπως και εσείς λόγω των ανθελληνικών αισθημάτων σας τα ισοπεδώνετε όλα?
Οι σλάβοι εγκατασταθηκαν όντως στην Πελοπόνησο σαν γεωργοί και κτηνοτρόφοι, αλλά στις μεγάλες πόλεις όπως η Κόρινθος και η Πάτρα δεν φαίνεται να κυριάρχησαν. Οι αρχαίοι Έλληνες τι έγιναν? Εξατμίστηκαν?

Karatasho είπε...

Ανώνυμε 16,43
Το άθρο περι Αλβανοσλάβων, που κυρίως έκαναν την επανάσταση, δεν το έκανα για να ικανοποιήσω κάποια "ανθελληνικά" αισθήματα, αλλά για να βοηθήσω να καταλάβει ο κόσμος, ότι οι Νεοέλληνες δεν είναι διαφορετικό κράμα από τους βόρειους γείτονές τους.
Ειδικά σε όσους αναφέρουν τους κατοίκους της Δημ.Μακεδονίας, ως "Σλαβο-Αλβανικό συνοθύλευμα" το οποίο δεν μπορεί να αποκαλείται Μακεδόνες και η Χώρα Μακεδονία.
Οι αρχαίοι Έλληνες ασφαλώς δεν εξατμήστηκαν, αλλά διασκρπίστηκαν και ενσωματώθηκαν με άλλους πληθυσμούς. Στην Πελοπόνησο έχει καταγραφεί και εγκατάσταση Ρωμαίων, Φράγκων, Βενετών κ.α.
Οι κατακτητές κατα κανόνα εγκαθίστανται σε αστικά κέντρα. Η Κόρινθος καταστράφηκε, εκτός από σεισμούς, και από τους Ρωμαίους ή τους Γότθους. Και βέβαια οι κατακτητές που την ξανάκτισαν, δεν το έκαναν για να την παραδώσουν στους παλαιούς της κατοίκους.
Η Πάτρα είναι καθαρά δημιούργημα των Δυτικών. Ήταν η πύλη εισόδου στην Ελλάδα. Στο άρθρο μου δεν τους ανέφερα όλους, γιατί τα κίνητρά μου είναι περισσότερο πολιτικά παρά ακαδημαϊκά.

akritas είπε...

Βάστα λίγο Karatasho. Όταν χρησιμοποιείς πολιτικά κίνητρα σε ιστορικό άρθρο τότε χάνεις την ουσία αυτού που θέλεις να δείξεις. Ο Οστρογκόρσκυ παλιότερα αλλά και ο Κούρτα στην σημερινή μας εποχή έχουν αποδείξει ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ και ΙΣΤΟΡΙΚΑ ότι η Πελοπόννησος αλλά και γενικά η Κεντρική και Νότια Ελλάδα στα 200 αυτά χρόνια υπήρχε Ελληνική παρουσία. Για αυτό π.χ έχουμε την επισκοπή της Νέας Πάτρας ή την πόλη της Υπάτης (Λαμία) και πολλά άλλλα. Και μάλιστα όλοι συγκλίνουν ότι οι Αβαρό-σκλαβηνών δεν μπήκαν από τον Ισθμό αλλά μεταξύ Ιτέας και Ναυπάκτου. Περιττό να σου πω ότι τα ίδια αρχαιολογικά ευρήματα βρέθηκαν και στην Αθήνα η οποία ερημώθηκε επί Τουρκοκρατίας.

Σε ότι αφορά το πολτικό σου στόχο το πρόβλημα του ονόματος είναι ότι θέλετε να επιβάλετε σε 2,5 εκ Μακεδόνες να αλλάξουν ή και να ξεχάσουν αυταρχικά την Μακεδονική πολιτιστική τους ταυτότητα. Και μην μου αρχίσεις τα παραμύθια περί προσφύγων διότι όταν ήρθαν οι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία ήδη υπήρχαν στην Μακεδονία 600.000 Έλληνες όπως και εσείς κατά το παρελθόν η πλειοψηφία σας Βουλγαρο-σερβο-φέρνανε.

Και να στο ξαναπώ. Το να "χτυπάτε" την ελληνική ταυτότητα για να σβήσετε το δικό σας παρελθόν θα σας φέρει από εκεί που ξεκινήσατε. Η μοντέρνα Ελληνική ταυτότητα σαφέστατα είναι ένα μωσαϊκό εθνοτήτων που αμαγαλμοποιήθηκε μέσω της γλώσσας, των παραδόσεων και της θρησκείας. Εσείς γιατί κρύβεται το βουλγαρικό και σερβικό εθνοτικό παρελθόν σας ?

Karatasho είπε...

Akritas
Όταν λέω 'οτι τα κίνητρά μου είναι πολιτικά, δεν σημαίνει ότι αλλοιώνω ιστορικά στοιχεία αλλά επιλέγω από αυτά, εκείνα που μου χρειάζονται για να τεκμηριώσω την θέση μου για κάποιο ζήτημα.

Για το ζήτημα του αυτοπροσδιορισμού μας ως Μακεδόνες σε σχέση με το δικαίωμα των υπολοίπων κατοίκων της Μακεδονίας να αποκαλούνται Μακεδόνες, δεν θέλω να απαντήσω μέσω ενός Σχολίου αλλά μέσω μιας νέας ανάρτησης τις επόμενες μέρες. Το ίδιο και με το θέμα του "βουλγαρικού", "σερβικού", "ελληνικού" παρελθόντος, που έθεσε και η

Δωροθέα Π.
και άλλοι, καθώς είναι μεγάλο ζήτημα.

Δεν "χτυπάμε" την ελληνική ταυτότητα. Η μακεδονική ταυτότητα, η οποία και βέβαια έχει και ελληνικά στοιχεία, είναι εκείνη που χτυπιέται από εσάς. Ή μήπως η Κυριλλική γραφή και η γλώσσα των Ντόπιων δεν είναι μέρος της μακεδονικής ταυτότητας?

Τα Κυριλικά έχουν και ελληνικά και λατινικά στοιχεία. Χαρακτηρίζονται σλαβικά, επειδή τα χρησημοποίησαν σλαβόφωνοι λαοί.
Το όνομα Σόλουν της Θεσσαλονίκης που χρησμοποιούν οι ντόπιοι, δε νομίζω ότι είναι σλαβικό, αλλά λατινικό.
Σολ, στα μακεδονικά είναι το αλάτι και εκεί αποδίδουν την ονομασία Σόλουν. Αυτό όμως δεν ευσταθεί, γιατί αν υποθέσουμε ότι το επέβαλαν οι σλάβοι, επειδή προμηθεύονταν από εκεί αλάτι, θα το έλεγαν Σόλιτσα, Σόλιστα ή Σόλεβο. Η πόλη ήταν Ρωμαϊκό αστικό κέντρο και ουδέποτε κυριεύτηκε από "σλάβους", αλλά και το αλάτι ήταν εμπόρευμα που υπήρχε σε όλες τις μικρες και μεγάλες πόλεις.

Sol στα λατινικά είναι ο ήλιος και ως επίθετο είναι ο επιφανής, ο έξοχος. Luna είναι το φεγγάρι.
΄Οταν ήρθαν οι Ρωμαίοι στη Σαλονίκη, αυτή ήταν μικρή πόλη, επίνειο της Πέλλας, που ήταν πρωτεύουσα της ομώνυμης περιφέρειας, όπου ήταν εγκατεστημένη η Ρωμαϊκή διοίκηση.
Η Θεσσαλονίκη βρισκόταν ακριβώς στο σημείο από όπου έβγαινε ο ήλιος και το sol (έξοχο) φεγγάρι.
Οι Ρωμαίοι είχαν λόγους να αλλάξουν το όνομα της Θεσσαλονίκης. Θύμιζε την κόρη του Φιλίππου και αδελφή του Μεγαλέξανδρου, άρα τη μακεδονική βασιλική δυναστεία, κάτι που οι Ρωμαίοι ήθελαν να σβήσουν από τη μνήμη των Μακεδόνων.
Πιθανόν να θύμιζε και τη νίκη επί των Θεσσαλών, που κατά την εισβολή των Ρωμαίων στη Μακεδονία ήταν σύμμαχοι των Ρωμαίων. Άρα το όνομα Θεσσαλονίκη ήταν δυσάρεστο γι΄αυτούς τους συμμάχους. Έτσι επέβαλαν ένα άλλο όνομα άχρωμο πολιτικά, όπως επέβαλαν σε εμάς το "Ντόπιοι", που είναι πολιτικά άχρωμο και ακίνδυνο.
Αν υπαρχουν άλλες εκδοχές, καλό είναι να τις ακούσουμε.

Ανώνυμος είπε...

Κατα τη Ρωμαϊκή εποχή η πόλη συνέχιζε να αποκαλείται Θεσσαλονίκη, όπως για παράδειγμα στην Επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Θεσσαλονικείς.
Αν είναι έτσι, γιατί την αποκαλούν Σόλουν και οι Βούλγαροι, οι Σέρβοι κ.α.?

Karatasho είπε...

Ανώνυμε 09:23

Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε εκπαιδευτικό σύστημα,ούτε ΜΜΕ, ούτε κρατικός προπαγανδιστικός μηχανισμός ανάλογος με τους σημερινούς, για να φτάσουν οι αποφάσεις σε όλη την αυτοκρατορία. Εξ άλλου με την πάροδο του χρόνου εξέλειπε ο κίνδυνος αναβίωσης της μακεδονικής αυτοκρατορίας και μαζί και η επικινδυνότητα της ονομασίας.
Οι ντόπιοι πάντως της Μακεδονίας την αποκαλούσαν ανέκαθεν Σόλουν. Παρόμοιο είναι και το όνομα της Ιαπωνίας, η οποία αποκαλείται και Χώρα του Ανατέλοντος Ηλίου.
Οι άλλοι λαοί των Βαλκανίων υποθέτω ότι υιοθέτησαν το όνομα, μεσω της υιοθέτησης της Κυριλικής γραφής και του Χριστιανισμού τον οποίο διδάχθηκαν μέσω της μακεδονικής γλώσσας εκείνης της εποχής. Υπ'όψη ότι οι πρώτες μεταφράσεις των Ευαγγελίων έγιναν από τους Θεσσαλονικείς Κύριλλο και Μεθόδιο στη διάλεκτο της περιοχής Σοχού Λαγκαδά Θεσσαλονίκης.

Akritas 01:23

Όσοι από τους κατοίκους των Σκοπίων και της υπόλοιπης Δημοκρατίας της Μακεδονίας υποστηρίζουν την καταγωγή τους από τους αρχαίους Μακεδόνες, έχουν το δικαίωμα να το κάνουν στον ίδιο ακριβώς βαθμό που το κάνουν όσοι στην Ελλάδα υποστηρίζουν την καταγωγή τους από τους αρχαίους Έλληνες.

Ανώνυμος είπε...

Markos Mpotsaris = Marko Botssfaro
katagogi apo periferia Voden/Edessa

Ψευδείς ειδήσεις = ψευδής συν-είδηση


«Οι σλαβόφωνοι της Μακεδονίας είχαν ελληνική συνείδηση»!!!
Αυτή την άποψη επαναλαμβάνουν κατά κόρον οι θιασώτες της «ελληνικότητας» της Μακεδονίας, ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα που η ελλαδική κοινή γνώμη πληροφορήθηκε έκπληκτη ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός που δεν έχει ως μητρική γλώσσα την ελληνική αλλά τη μακεδονική

Ο όρος «συνείδηση», που στην Ελλάδα χρησιμοποιείται για τον ορισμό του εθνικού αυτοπροσδιορισμού, είναι σύνθετη λέξη αποτελούμενη από το επίρρημα «συν» και το ουσιαστικό «είδηση». Η συνείδηση, ετυμολογικά, είναι το σύνολο των «ειδήσεων». Ως προς την «εθνική συνείδηση» είναι το σύνολο των πληροφοριών που έχει για την καταγωγή του, την ιστορία του, τον πολιτισμό του, τον τόπο όπου ζει. Οι «ειδήσεις» αυτές μπορεί να είναι αληθινές, μπορεί και όχι.

Στη δική μας περίπτωση οι «ειδήσεις» αυτές αφορούν κυρίως την έννοια «ελληνικότητα».
Ο λαός των Ελλήνων της αρχαιότητας, μετά την κατάλυση της πολιτικής του αυτονομίας, διασκορπίστηκε, συγχωνεύτηκε με άλλους λαούς και έπαψε να υπάρχει ως ξεχωριστός λαός. Οι όροι «Έλληνας» και «ελληνικό» από την εποχή του Χριστού και εντεύθεν είχαν μόνο πολιτιστικό χαρακτήρα. Έλληνες αποκαλούνταν από τους Χριστιανούς οι οπαδοί των αρχαίων θρησκειών. Η ελληνική γλώσσα έγινε διεθνής γλώσσα και επίσημη της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας, των κρατών που δημιουργήθηκαν στη συνέχεια στην Ανατολική Μεσόγειο και τέλος στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο). Ως διεθνής γλώσσα (Κοινή) έγινε η γλώσσα του Χριστιανισμού, ο οποίος έγινε και φορέας διατήρησης και διάδοσής της. Τα Ευαγγέλια, οι Επιστολές των Αποστόλων κλπ. γράφηκαν από Εβραίους στην Κοινή (ελληνική). Οι Εβραίοι εκείνοι δηλαδή ήταν πολιτισμικά (γλωσσικά) Έλληνες. Όσοι μιλούσαν δηλαδή Ελληνικά, δεν σημαίνει ότι ήταν Έλληνες στην καταγωγή. Οι Αμερικάνοι, για παράδειγμα, ή οι Αυστραλοί δεν είναι αγγλικής καταγωγής, παρόλο που σχεδόν όλοι έχουν ως μητρική γλώσσα τα Αγγλικά.

Η ιδέα περί καταγωγής των ελληνόφωνων Ρωμιών από τους αρχαίους Έλληνες άρχισε να καλλιεργείται, κυρίως από τη δυτικοευρωπαϊκή διανόηση, κατά το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα. Ειδικά μετά τα Ορλωφικά, οπότε Ρώσοι αξιωματικοί ξεσήκωσαν σε εξέγερση τους Ρωμιούς της Πελοποννήσου, που εκείνη την εποχή είχε το σλάβικο όνομα Μορέας και πάμπολλα σλαβικά τοπωνύμια. Δεν ήθελαν ούτε το όνομα Ρωμιός, γιατί παρέπεμπε στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, κάτι που θα έκαμνε τους Ρωμιούς ευάλωτους στο σύγχρονο κράτος της Ρώμης. Εκείνη την εποχή άρχισε η αντικατάσταση του όρου «Ρωμιοσύνη» με τον όρο «Ελληνισμός».

Το ιδεολόγημα εκείνο το υιοθέτησε η διανόηση των υπόδουλων Ρωμιών, η οποία φυσικά ήταν ελληνόφωνη. Επί Βυζαντίου το ρόλο του Υπουργείου Παιδείας τον έπαιζε το Πατριαρχείο, το οποίο είχε ως επίσημη γλώσσα την ελληνική. Όποιος υπήκοος ήθελε να μορφωθεί, ασχέτως εθνικής καταγωγής, φοιτούσε σε ελληνικό (Πατριαρχικό) σχολείο. Τα Λατινικά και τα Κυριλλικά ήταν εξωστρακισμένα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Ρήγας Βελεστινλής, ο οποίος αν και ήταν βλάχικης καταγωγής και καταγράφει τους Βλάχους σαν ξεχωριστό έθνος, φοίτησε αναγκαστικά σε ελληνικό σχολείο και ήταν από τους πρώτους υποστηρικτές του ιδεολογήματος περί καταγωγής από τους αρχαίους Έλληνες. Μερικές δεκαετίες αργότερα, στα πλαίσια του εξελληνισμού της Ελλάδας, θα αλλάξουν το όνομα της γενέτειράς του από Βελεστίνο (σλάβικο) σε Φεραί και το επώνυμό του σε Φεραίος.

Με αυτή την ψευδή «είδηση» βομβαρδίζουν τους υπηκόους της Ελλάδας ασταμάτητα μέχρι σήμερα και σφυρηλατούν «ελληνικές συν-ειδήσεις». Μπορεί να είναι ψευδής η «είδηση», αλλά είναι εξόχως ευχάριστη και βολική.

Η μισή Μακεδονία περιήλθε στο Βασίλειο της Ελλάδας κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913. Οι μη ελληνόφωνοι Μακεδόνες ήταν περίπου διπλάσιοι από τους ελληνόφωνους (τετραπλάσιοι στο σύνολο της Μακεδονίας). Τη γλώσσα τους την έλεγαν Μακεδονική όχι μόνο οι ίδιοι, αλλά και το επίσημο κράτος (βλέπε απογραφή 1920, συμβολαιογραφικές πράξεις, συγγραφείς, όπως ο Τσιούλκας, «μακεδονομάχοι», όπως ο Μελάς, ο Μαζαράκης κ.α.).

Επειδή η γλώσσα είναι βασικό στοιχείο προσδιορισμού της εθνικής ταυτότητας, για τον προσδιορισμό των Μακεδόνων αποφεύγεται ο όρος «ελληνική εθνική καταγωγή» και προτιμάται ο όρος «ελληνική συνείδηση».

Μέχρι το 1913 οι Μακεδόνες είχαν πληροφόρηση (ειδήσεις) άμεση. Ήξεραν ότι οι αγώνες τους και οι θυσίες τους αποσκοπούσαν στη δημιουργία αυτόνομου μακεδονικού κράτους. Ακόμα και όσοι από αυτούς ήταν Γκρεκομάνοι, Βουλγαρομάνοι ή Σερβομάνοι για αυτό το σκοπό αγωνίστηκαν κατά την επανάσταση του 1903. Καμία παράταξη δεν αποκαλούσε τη Μακεδονία Βόρεια Ελλάδα, Νότια Σερβία ή Δυτική Βουλγαρία. Το ίδιο συνέβαινε και με τους ελληνόφωνους, οι οποίοι ούτε κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων ούτε νωρίτερα είχαν συγκροτήσει κάποιο πολιτικό κίνημα ένωσης με την Ελλάδα. Αποκαλούσαν τον τόπο τους Μακεδονία και ουδέποτε Βόρεια Ελλάδα. Εξάλλου οι σχέσεις τους με τις άλλες χριστιανικές κοινότητες που δεν ήταν ελληνόφωνες ήταν άριστες. Αυτό δείχνει μια μορφή μακεδονικής εθνικής συνείδησης, ανάλογης με αυτή που έχουν οι Αμερικάνοι. Έχουν συνείδηση ότι ανήκουν στο Αμερικάνικο έθνος, αν και ξέρουν οι περισσότεροι ότι έχουν διαφορετική εθνική καταγωγή. Οι Βλάχοι που συμμετείχαν στην επανάσταση του Ήλιντεν το 1903, αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για τη δημιουργία Μακεδονικού κράτους. Αυτό δείχνει ότι είχαν μακεδονική συνείδηση.

Οι τέσσερις αξιωματικοί (Παύλος Μελάς, Αλ. Κοντούλης, Αν. Παπούλας, Γ. Κολοκοτρώνης) που έστειλε το ελλαδικό κράτος το 1904 για να διερευνήσουν την κατάσταση στη Μακεδονία, στην έκθεσή τους μιλάνε για Μακεδόνες και Μακεδονική συνείδηση. Γράφουν συγκεκριμένα για τον Γιάγκοβ, βοεβόδα από τη Ζαγορίτσανι (Βασιλειάδα) Καστοριάς: «Κατά τας ομιλίας του ταύτας εφρόντιζε δια τρόπου καταλλήλου να εμφυτεύσει εις τους Έλληνας (εννοιεί Πατριαρχικούς) Μακεδόνας Μακεδονικήν συνείδησιν ανεξέρτητον πάσης άλλης φυλής, τόσον δε διπλωματικώς διεξήγαγε το έργον αυτού ο Γιάγκωφ, ώστε ηδυνήθη μετά τέχνης να χαράξη εις τους Μακεδόνας τας γενικάς περί αυτονομίας ιδέας…» (Η έκθεση περιλαμβάνεται ως 57ο Παράρτημα στο βιβλίο: Ίωνος Δραγούμη, Τα Τετράδια του Ίλιντεν, Αθήνα 2000, εκδόσεις Πετσίβα).

Μετά το 1913 απαγορεύεται στους Μακεδόνες να διακινούν αυθεντικές «ειδήσεις» σχετικές με την ταυτότητά τους, την ιστορία τους, τον τόπο τους. Εξαπολύεται εκστρατεία βίαιης αλλοίωσης της μακεδονικής ταυτότητας. Καταδιώκεται η μακεδονική γλώσσα, αλλάζουν τα τοπωνύμια, απαγορεύεται η διακίνηση ιστορικών ειδήσεων. Οι όροι Μακεδόνες και Μακεδονική γλώσσα αντικαθίστανται από τους άχρωμους και ακίνδυνους όρους Ντόπιοι και Ντόπια διάλεκτος ή ιδίωμα.

Έγινε δηλαδή κάτι ανάλογο με αυτό που κάνουμε στα κομπιούτερ. Τα σβήνουμε όλα, καθαρίζουμε τον δίσκο, και αρχίζουμε να τον φορτώνουμε από την αρχή με νέα δεδομένα. Σ’ αυτό τον δίσκο (ξεπλυμένο εγκέφαλο) οι πληροφορίες (ειδήσεις) έπρεπε να είναι συμβατές με την «ελληνικότητα».
Οι Μακεδόνες λίγα περιθώρια άρνησης και αντίστασης είχαν. Στον εγκέφαλό τους εγκατέστησαν κάποια προγράμματα που αυτομάτως πληροφορούσαν το σύστημα: «Κίνδυνος! Δεδομένα μη συμβατά με την ελληνικότατα. Όσοι τα εισήγαγαν εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, δάρθηκαν, ποτίστηκαν ρετσινόλαδο, πλήρωσαν πρόστιμα, δεν μπορούν να πάρουν δουλειά του δημοσίου, είχαν προβλήματα με τις κρατικές υπηρεσίες κλπ.». Αυτό έγινε μέρος της «συν-είδησής» τους.
Αυτά είναι γνωστά πράγματα και δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει κανείς. Η «συν-είδηση», λοιπόν που επιβλήθηκε στους Μακεδόνες, αφενός είναι πλαστή, αφετέρου δε τους επιβλήθηκε δια του καταναγκασμού.

Σήμερα, λόγω των διεθνών Συνθηκών που έχει υπογράψει και η Ελλάδα, δεν μπορεί να συνεχίσει την ίδια συμπεριφορά απέναντι στους Μακεδόνες. Για να συντηρήσει, όμως, την ψευδή «συν-είδηση» τους βομβαρδίζει με ψευδείς ειδήσεις. Σ’ αυτές προσθέτει και την είδηση, ότι όσοι Μακεδόνες απεγκλωβίστηκαν από το πλέγμα της ψευδούς αντιμακεδονικής προπαγάνδας, είναι αυτομάτως πράκτορες ξένων δυνάμεων, πληρωμένοι ανθέλληνες, εγκάθετοι των Σκοπίων κλπ.

Την αντιμακεδονική συν-είδηση της κοινής γνώμης την ενισχύει με την είδηση ότι η αναγνώριση Μακεδονικής ταυτότητας και η αποκατάσταση των αδικιών εγκυμονεί κινδύνους για την ακεραιότητα της χώρας. Η αλήθεια είναι πως οι διεθνείς συνθήκες για τα Θεμελιώδη Ανθρώπινα Δικαιώματα δημιουργήθηκαν για να τα προστατεύσουν, χωρίς να διαταραχθεί η σταθερότητα και ακεραιότητα των χωρών.

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Προσωπικά δεν έχω κανένα ενδιαφέρον για την ονομασία της Μακεδονίας και των πολιτών της, στο βαθμό που οι ίδιοι θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως Μακεδόνες. Πρέπει βέβαια να επισημάνω ότι οι Σλάβοι που προσπαθούν να αναγάγουν σε πρόγονό τους τον Μεγαλέξανδρο καταδεικνύουν επαρχιώτικο κομπλεξ, μπροστά στο οποίο η πεποίθηση των Ελλήνων για ανάλογη συγγενική σχέση φαίνεται ως ο ορισμός του ορθολογισμού. Το όλο ζήτημα είναι εξ ορισμού γελοίο. Από την άλλη πλευρά βέβαια τα φληναφήματά σου, περί φυλετικής εξαφάνισης των Ελλήνων και επιβίωσής τους μόνο γλωσσικά, όζουν απαίδευτου ρατσισμού. Τελικά, πρέπει να αποφασίσεις πώς ορίζεται η έννοια του έθνους. Ανεξάρτητα από φυλετική καταγωγή, η οποία στην τελική ενδιαφέρει μόνο τους οπαδούς του ναζιστικού ή όποιου άλλου φυλετισμού, είναι πρόδηλη η πολιτισμική σχέση των νυν κατοίκων της νότιας βαλκανικής με τους Αρχαίους Έλληνες. Αντίθετα η γλωσσική και εν γένει πολιτισμική σχέση των Σλάβων της Βόρειας Μακεδονίας με τους Μακεδόνες της αρχαιότητας είναι από αμφίβολη έως προδήλως ανύπαρκτη.
Στο διαταύτα: Δεν έχω τίποτα με τους Βόρειους γείτονες, είναι όμως εμφανές ότι ζουν κάτω από τον αστερισμό ενός σαφώς πιο μαζικού και πρωτόγονου εθνικισμού, ακόμη και σε σχέση με τους Ελληναράδες. Ως εκ τούτου συνιστούν σίγουρα κίνδυνο για την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Η αντιμετώπισή του όμως δεν πρέπει να συνδέεται με ζουράρειες κορώνες περί ονομάτων και άλλων φαιδροτήτων.

Zanglos είπε...

Alla den mas eipes afta ta legomena Makedonika den einai Voulgarika? Kai pote katevikan oi Slavoi stin Makedonia? Afta ta peri diniourgias Makedonikou kratous einai mpourdes.

Emeis oi Makedones eimastai Ellines, eseis oi Voulgaroi pou katikisate stin Makedonia an thelete na legeste Makedones, arhiste me to na milate Ellinika prota.

Γ.Κ. είπε...

Καρατάσο
Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που διαβάζουμε στο μπλογκ.
Αλλά δεν ξέρεις ότι εμείς οι Μακεδόνες προσβαλόμαστε όταν μας αποκαλούν Βουλγάρους; Γιατί βάζεις τέτοια προσβλητικά σχόλια;

Karatasho είπε...

Γ.Κ.
Ηταν λάθος μου που δημοσίευσα το σχόλιο του Zanglos. Ας γίνει γνωστό σε όλους, ότι αντίθετες τεκμηριωμένες η σοβαρές γνώμες θα δημοσιεύονται, αλλά όχι προσβλητικές.

Karatasho είπε...

Ανώνυμε 3:22
Ενοχλήθηκες που αμφισβητείται η καταγωγή των σημερινών Ελλήνων από τους αρχαίους Έλληνες. Σε ενοχλεί όμως η αποψη των σύγχρονων Μακεδόνων της Δημ.Μακεδονίας περί καταγωγής από τους αρχαίους Μακεδόνες.
Εδώ υπάρχον δύο μέτρα και δύο σταθμά. Επειδή είμαι Μακεδόνας από αυτούς που εσείς αποκαλείται Σλάβους, έχω να σου πω τα εξείς.
Οι πρόγονοί μας αγνούσαν τον όρο Σλάβοι, όπως και τον όρο σλαβόφωνοι. Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς άμεσα, κάνωντας μια επιτόπια έρευνα στις περιοχές όπου ομιλείται η μακεδονική. Οι πρόγονοί μας βέβαια αυταποκαλούνταν Μακεδόνες (Μακεντόντσι), χωρίς να νιώσουν την ανάγκη να το συνδέσουν με τους αρχαίους Μακεδόνες. Αυτό το ζήταμα μας τέθηκε με την αναζωπύρωση του Μακεδονικού τα τελευταία χρόνια.
Οι κάτοικοι της Σοσιαλισικής Δημ. της Μακεδονίας για 50 περίπου χρόνια διδάσκονταν ότι είναι νότιοι Σλάβοι. Ο όρος αυτός, όμως, παρά τη συνεχή προπαγάνδα δεν πέρασε στη κουλτούρα τους. Δεν μπήκε, για παράδειγμα, στα λαϊκά τους τραγούδια. Έτσι εύκολα εγκαταλήφθηκε. Επειδή όμως τους αμφισβητήθηκε από την πλευρά της Ελλάδας το δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες, απάντησαν με το ίδιο νόμισμα.
Αν ο όρος Σλάβος σήμαινε σλάβικη καταγωγή, τότε θα έπρεπε οι Σλάβοι Σέρβοι να τους υποστηρίζουν. Οι Σέρβοι όμως συντάσονται περισσότερο με την Ελλάδα παρά με αυτούς.
Με την ίδια λογική τους τουρκόφωνους πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μετά το '22 πρέπει να τους λέμε Τούρκους, τους Αρβανίτες Αλβανούς, τους Βλάχους Λατίνους.

Αν η Κοινή ελληνική δεν γινόταν επίσημη γλώσσα της Ανατ. Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκλησίας, ελληνικά θα μιλούσαν στην περιοχή όσοι μιλάνε ελληνικά στη Μασσαλία, τη Νάπολι, τη Σικελία κλπ. Νη ξεχνάμε ότι η Νότια Ιταλά αποκαλούνταν Μεγάλη Ελλάδα λόγω της πληθώρας ελληνικών αποικών.
Στην Ιταλία εγκαταστάθηκαν και Γότθοι, Βάνδαλοι, Νορμανδοί, Λομβαρδοί κ.α. Αυτοί εκλατινήστηκαν και αποτελούν τη σημερινή Ιταλία. Δεν θεωρούνται όμως Λατίνοι στην καταγωγή, ούτε έχουν Λατινική συνείδηση, ούτε διεκδικούν ως δικό τους ότι είναι Λατινικό.
Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τους όρους Ελληνας και ελληνικό. Μόνο που εδώ έμαθαν τους ελληνόφωνους να διεκδικούν ότι είναι ελληνικό, και από εδώ ξεκινάει το πρόβλημα.

Manuel είπε...

@ Karatasho

Προφανώς παρανόησες όσα είπα. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με την αμφισβήτηση της φυλετικής συγγένειας Νέων και αρχαίων Ελλήνων, αφού ορίζω τη σχέση αυτή πολιτισμικά κι όχι φυλετικά. Κατά συνέπεια πιστεύω ότι εξ ορισμού ποντάρατε σε λάθος άλογο υιοθετώντας τη μακεδονική ταυτότητα. Προφανώς η υιοθέτηση της ελληνικής γλώσσας και της ελληνικής εθνικής "μυθολογίας" συνέβαλε στην ενσωμάτωση των διαφόρων εθνοτήτων που αναφέρεις στον ελληνικό πολιτικό κορμό. Η εξέλιξη αυτή δεν βγήκε και τόσο άσχημα για όσους την "υπέστησαν". Προφανώς η μοίρα τους στην Ελλάδα ήταν πολύ καλύτερη σε σχέση με τα υπόλοιπα βαλκανικά κράτη.
Όσο για την υπόθεση εργασίας που κάνεις, σχετικά με το τι θα είχε γίνει αν δεν είχε κυριαρχήσει η ελληνιστική κοινη, μου θυμίζει ανάλογη υπόθεση εργασίας: ανα η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν, θα ήτανε πατίνι.
Φιλικά

Ανώνυμος είπε...

Ο ορος Ελληνες πραγματι καποτε χρησιμοποιουνταν για να δηλωσει τον εθνικο, δηλαδη το μη χριστιανο. Οι ελληνες χριστιανοι χρησιμοποιουσαν τον ορο Ρωμαιοι ή Ρωμιοι, η μη Ελληνες που ηταν μερος της Βυζαντινης αυτοκρατοριας καλουνταν απο τους Ρωμιους ως "Ξενοι" ή "Εξωτικοι" . Μετα τους βιαιους εκχριστιανισμους βλεπουμε οτι ο ορος Ελληνας αποκτα κ παλι την αρχικη του σημασια (11ος αι.). Παραδειγμα η Αννα Κομνηνη οταν γραφει στους συγχρονους της καυχιεται "για τις πολυ υψηλες ελληνικες γνωσεις". Ο ιστορικος Νικητας Χωνιατης (1155-1215) γραφει για τη "μαχη της Πελοππονησου των Λατινων εναντιον των Ελληνων". Ο αυτοκρατορας Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης 1222-1254 σε γραμμα που γραφει στον Πάπα Γρηγοριο τον Δ'γραφει για τη σοφια "που φωτιζει το ελληνικο εθνος" Ο Γεμιστος Πληθων 1355-1452 γραφει οτι "Κωνσταντινος ειναι αρχηγος των Ελληνων". Ο φιλοσοφος Ιωαννης Αργυροπουλος σε γραμμα του στον Ιωαννη Παλαιολογο (προτελευταιο αυτοκρατορα) τον καλει Βασιλεα της Ελλαδος κ επιχειρηματολογει οτι ο επομενος αυτοκρατορας πρεπει να παρει τον τιτλο "Βασιλευς των Ελληνων" Υπαρχουν κ αλλα απειρα παραδειγματα.

Ελληνικη συνειδηση υπηρξε κ μετα τη Βυζαντινη αυτοκρατορια. Παραδειγμα ο Δομηνικος Θεοτοκοπουλος 1541-1614 ευρυτατα γνωστος σαν El Greco ειχε ελληνικη συνειδηση. Ο Ιωαννης Κωττουνιος ιδρυτης του "Κωττουνιου Ελληνομουσείου" (στο οποιο μονο παιδια ελληνων μπορουσαν να φοιτησουν κ το οποιο λειτουργησε μεχρι τα χρονια του Ναπολεοντα) στη Βενετια ειχε επισης ελληνικη συνειδηση, το ιδιο και ο μαθηματικος Γεωργιος Κορεσσιος. Δηλαδη μεσα απο καποια προσωπα καπως πιο γνωστα βλεπουμε οτι τη μεταβυζαντινη εποχη υπηρχε ελληνικη συνειδηση απο το 1500 ως το 1700. Μετα το 1700 ειναι γνωστο αν υπαρχει ή οχι ελληνικη συνειδηση.Επισης υπαρχει πληθωρα γραπτων που δειχνει οτι την επι οθωμανικης αυτοκρατοριας εποχη υπηρχαν ανθρωποι που αυτοπροσδιοριζοταν ως Ελληνες.

Karatasho είπε...

Manuel
Ηταν πράγματι θετική εξέληξη η υιοθέτηση της ελληνικής γλώσσας ως επίσημης, αλλά και της ελληνικής μυθολογίας ως εργαλείου που έκανε τους λαούς, γοητευμένους από τη δόξα των αρχαίων Ελλήνων, να γοητεύονται και από τον ελληνικό τρόπο σκέψης. Αυτό βοηθούσε στην απαγκίστρωση των πληθυσμών από το αναχρονιστικό, θεοκρατικό πνεύμα των Βυζαντινών. Ηταν αρνητικό όμως το γεγονός, ότι οι θιασώτες του ελληνικού μύθου, αντί να καλλιεργήσουν τον ορθολογισμό, την αμφισβήτηση και την κριτική σκέψη, που ήταν χαρακτηριστικά του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, μετέτρεψαν τον μύθο σε εργαλείο χειραγώγησης των λαών για την εξυπηρέτηση σοβινιστικών σκοπών. Στην Ελλάδα έφτασε μέσω Ευρώπης, περισσότερο ο "μύθος" παρά το ελληνικό πνεύμα.
Η Ελλάδα μετατράπηκε σε προτεκτοράτο των Δυτικών στα Βαλκάνια και επειδή ήταν το μοναδικό τους, ήταν και το χαϊδεμένο τους. Οι υπήκοοί του όντως ευνοήθηκαν σε σχέση με τους άλλους λαούς των Βαλκανίων. Τώρα που σε καποιο βαθμό προτεκτοράτο των Δυτικών έγιναν και τα άλλα βαλκανικά κράτη, η εύνοια έπαψε να υπάρχει και νά που η δική μας γενιά βρέθηκε αντιμέτωπη με τις συνέπειες της στρεβλής επιβολής της αρχαιοελληνικής κουλτούρας.
Την ορθή επαναφορά του ελληνικού πνεύματος, αλλά και του μύθου, νομίζω επεδίωξαν να επαναφέρουν κάποιοι από αυτούς που αναφέρει ο

Ανώνυμος 11.49

Τέτοιοι ήταν πράγματι ο Πλήθων ο Γεμιστός και ο Ιωάννης Αργυρόπουλος. Αυτοί έβλεπαν την οπισθοδρόμιση, την παρακμή και την αποσύνθεση στην οποία είχε οδηγήσει τη Βυζαντινή κοινωνία το θεοκρατικό κατεστημένο και έβλεπαν ως επιτακτική ανάγκη την υιοθέτηση της αρχαιοελληνικής κουλτούρας ως μέσου ανάκαμψης.
Τις διδασκαλίες και τα συγγράμματα του Πλήθωνα το Πατριαρχείο τα αφόρισε ως αιρετικά και τα καταδίωξε. Η σχολή του Πλήθωνα έκλεισε και ο πιό επιφανής μαθητής του, ο Βησαρίων, αναγκάστηκε να καταφύγει στην Ιταλία.
Όταν ο φιλόσοφος Ιωάννης Αργυρόπουλος προσπάθησε να πείσει το αυτοκράτορα Ι. Παλαιολόγο να κάνει αυτή την αλλαγή, δεν βρήκε καμία ανταπόκριση, καθότι ήταν πλέον πολύ αργά.

Τα κίνητρα αυτών, όπως και μερικών άλλων διανοουμένων, φαίνεται να ήταν ακαδημαϊκά και πολιτικά. Δεν υπάρχουν πληροφορίες που να λένε ότι είχαν κάποια απήχηση στο λαό.

Οι έννοιες Λατίνος και Έλληνας μετά τον 11ο αιώνα, νομίζω ότι είχαν χαρακτήρα γλωσσικοθρησκευτικό και χρισιμοποιούνταν ακόμη και από τους παράγοντες του Πατριαρχείου. Ο κίνδυνος των Ελλήνων θρησκευτικά και πολιτιστικά είχε εκλείψει για την Ορθοδοξία, καθώς αυτή είχε νικήσει κατά κρατος ότι σήμαινε η έννοια Έλλην. Έτσι τον χρησιμοποιούσε ώς αντίπαλο ενοποιητικό χαρακτηριστικό κατά των Λατίνων.
Οι Λατίνοι αποκαλούσαν Γκρεκούς όλους τους κατοίκους του νοτίου άκρου της Βαλκανικής χερσονήσου. Έτσι το Ελ Γκρέκο, που αποδίδεται στον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο, δεν σημαίνει και καταγωγή από τους αρχαίους Έλληνες. Πρέπει να έχουμε υπ΄όψη ότι η Κρήτη ήταν Βενετική αποικία από το 1210 έως το 1669, ότι το Δομήνικος είναι λατινικό όνομα και ότι η κατάληξη -πουλος στα επώνυμα είναι επίσης Λατινική.
Εκτός από τους Λατίνους κατήχαν την Κρήτη για εκατόν πενήντα χρόνια περίπου και οι Άραβες. Αυτοί είναι ιδρυτές της σημερινής πόλης του Ηρακλείου, που μέχρι τις αρχές του 19ου είχε το αραβικό όνομα Χάνδαξ.
Είναι καλό πράγμα η διάδοση μιας γλώσσας και μάλιστα μιας γλώσσας με τον πλούτο που έχει η Ελληνική. Είναι κακό πράγμα όμως η επιβολή της δια της βίας και η χρησιμοποίησή της για πολιτικούς σκοπούς.

Ανώνυμος είπε...

Καλά τους κούφανες

Ανώνυμος είπε...

Επειδή η γλώσσα είναι βασικό στοιχείο προσδιορισμού της εθνικής ταυτότητας, για τον προσδιορισμό των Μακεδόνων αποφεύγεται ο όρος «ελληνική εθνική καταγωγή» και προτιμάται ο όρος «ελληνική συνείδηση».

Τη (εθνοτική) γερμανική άποψη περί έθνους Karatasho να την πουλάς στους ... Γερμανούς. Δόξα σοι ο Θεός όσων μας οι πρόγονοι μιλούσαν Αρβανίτικα, Βλάχικα, Νοτιοσλάβικα ή Τούρκικα επέλεξαν με ποια πλευρά να συνταχθούν. Μας περίσσεψαν μόνο κάτι απολειφάδια κομιτατζήδων σαν κι εσάς να προσπαθούν να μας πείσουν πως στη πραγματικότητα είμαστε Αλβανοί, Ρουμανόβλαχοι, "Μακεδόνες" ή Τούρκοι...

Manuel είπε...

Μην υπεραπλουστεύεις τα πράγματα. Ο ελληνικός μύθος δεν καλλιεργείται ως ανάταξη του κλασσικού πνεύματος, αλλά ως αντανάκλασή του που διαθλάται μέσα από το πρίσμα της κάθε εποχής. Ως εκ τούτου η διάσταση που προσέλαβε στη σύγχρονη Ελλάδα δεν προσδιορίστηκε από την επιλογή αυτών που τον δημιούργησαν και τον αναπαρήγαγαν, αλλά από την ιστορική αναγκαιότητα.
Οσο αφορά το "προβλημα" ποιος λέγεται κι αν θα έπρεπε να λέγεται Ελληνας ή Μακεδόνας ή οτιδήποτε άλλο είναι ένα ωραίο παιχνιδάκι, πλην όμως καθίσταται επικίνδυνο, αν το πάρουμε στα σοβαρά. Επικίνδυνο λέω, εννοώντας ότι λειτουργεί αποπροσανατολιστικά, διατηρώντας ταυτόχρονα αναμμένη τη φωτιά των βαλκανικών εθνικισμών, σε μια εποχή που η επέλαση της παγκοσμιοποίησης είναι δεδομένη. Είδαμε άλλωστε στην πρώην Γιουγκοσλαβία πώς αξιοποιήθηκε ο σέρβικος κι ο αλβανικός εθνικισμός για να ενσωματωθεί η περιοχή στο μετασοβιετικό ευρωπαϊκό σύστημα ασφαλείας.
ΥΓ. Αν μπορείς, γράφε πιο μικρά κείμενα με ηλεκτρονικές παραπομπές για όσους ενδιαφέρονται για την τεκμηρίωση.

Karatasho είπε...

Ανώνυμε 8.46
Δημοσίσευσα τον έπαινό σου, ενώ δεν δημοσίευσα άλλους, για να ανακοινώσω, ότι καλοδεχούμενοι είναι οι έπαινοι, αλλά δεν είναι σωστό για λόγους πρακτικούς να δημοσιεύονται όλοι οι έπαινο.

Όσοι θέλουν μπορούν να μας στέλνουν μηνύματα, παρατηρήσεις και κάθε είδους επιστολές μέσω "Σχολίου" σε οποιαδήποτε ανάρτηση, με την υποσημείωση "ΝΑ ΜΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ"

Karatasho είπε...

Ανώνυμε 6.28
Αν διαβάσεις προσεκτικά όλα τα γραπτά μου θα διαπιστώσεις ότι οι απόψεις μου περί έθνους είναι παραπλήσιες με αυτές του Ρήγα Βελεστηνλή και της Φιλικής Εταιρίας.
Η αρχική άποψη για το Νεοελληνικό έθνος καταγράφεται στα πρώτα Συντάγματα της Ελλάδας (άρθρο β'). "Όσοιαυτόχθονες κάτοικοι της επικρατείας της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν εισί Έλληνες..."
Δεν διαλέξαμε πλευρά, αλλά διάλεξαν άλλοι για εμάς. Δημιούργησαν πλευρές στα Βαλκάνια τις οποίες εμείς πρέπει να καταργήσουμε.
Τους Κομιτατζήδες που αναφέρεις, εμείς τους λέμε Κομίτες και έτσι αναφέρονται στα παραδοσιακά μας τραγούδια. Ήταν οι αγωνιστές του απλευθερωτικού αγώνα κατά των Τούρκων κατακτητών. Η λέξη προέρχεται από το ευρωπαϊκό "κομιτετ" που σημαίνει επιτροπή. Ήτα οι άνθρωποι της Επιτροπής.

Karatasho είπε...

Manuel
Η κρίση στη Γιουγκοσλαβία δημιουργήθηκε λόγω της έλλειψης ισοτιμίας μεταξύ των εθνοτήτων και της καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κυρίως από τη πλευρά των Σέρβων. Αυτή η περίπτωση πρέπει να γίνει δίδαγμα.
Για να αποφευχθούν παρόμοιες καταστάσεις οι Ευρωπαϊκές χώρες καθιερώσαν κάποιους κανόνες στα πλαίσαι του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ο.Α.Σ.Ε.
- Για να αποφεύγονται προστριβές μεταξύ κρατων, τα κράτη δεσμεύονται να σεβαστούν και να προστατεύσουν τα διακαιώματα των εθνικών, γλωσσικών, θρησκευτικών κ.α. μειονοτήτων, κοινοτήτων και ομάδων που υπάρχουν εντός των συνόρων τους. -
Στη χώρα μας ούτε το κράτος, ούτε η πλειοψηφία των πολιτών σέβεται αυτές τις αρχές.
Δεν μπορεί να μη σέβεσαι αυτές τις αρχές και να μιλάς για ειρηνική συνύπαρξη.

Manuel είπε...

Σίγουρα δεν ζούμε σε ένα κράτος που είναι ο ορισμός του φιλελευθερισμού και της ανεκτικότητας, όμως τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα σε σχέση με τη FYROM. Ξέρεις πολύ καλά ότι οι Αλβανόφωνοι του Κουμάνοβου δεν θέλουν και πολύ να το παίξουν Κοσοβάροι ως προς τις αποσχιστικές τους τάσεις. Αυτό γιατί συμβαίνει; Μήπως οι Σλαβομακεδόνες τους βλέπουν ως πολίτες Β κατηγορίας, όπως αντίστοιχα υποστηρίζεις ότι έβλεπαν οι Σέρβοι τους υπόλοιπους Γιουκοσλάβους;

Karatasho είπε...

Manuel
Τα πράγματα στη Δημ.Μακεδονίας είναι χειρότερα μόνο στον οικονομικό τομέα.
Στον τομέα ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι σαφώς καλύτερα. Η Αλβανική γλώσσα έχει εισαχθεί σε όλες τις βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης. Υπάρχουν εκπομπές στη δημόσια τηλεόραση όχι μόνο στα Αλβανικά, αλλά και στα Βλάχικα, τα Σέρβικα, τα Τούρκικα, τα Τσιγγάνικα. Πράγματα αδιανόητα για την Ελλάδα.
Η σύγκρουση οφειλόταν σε κάποιο βαθμό στην μη ισότιμη αντιμετώπισή τους από την κρατική εξουσία, αλλά και τη δυναμική που πήραν οι ακραίοι Αλβανοί λόγω απόσχισης του Κοσόβου.
Περισσότερα δεν μπορώ να πω, γιατί γνωρίζω το θέμα πολύ επιφανειακά.
Πάντως οι συγγενείς που έχω εκεί, έκαναν παράπονα για τη συμπεριφορά των Κοσσοβάρων. Κατά τη διάρκεια των γεγονότων στο Κόσοβο εκκατοντάδες χιλιάδες Κοσοβάροι κατέφυγαν στη Δ.Μακεδονίας και ένα πολύ μεγάλο μέρος από αυτούς φιλοξενήθηκε για μήνες σε σπίτια Μακεδόνων. Στη συνέχεια, όμως, μια μερίδα από αυτούς συμμετείχε στις επιθέσεις κατά των Μακεδόνων στην περιοχή Κουμανόβου, Τετόβου, παρακινημένη από εξωτερικούς παράγοντες και παρασυρμένη από τη δυναμική των γεγονότων του Κοσόβου. Φυσικά δεν είχαν τη στήριξη των διεθνών οργανισμών, ούτε καν του Αλβανικού κράτους και αναγκάστηκαν να συμμορφωθούν.

akritas είπε...

Σε ότι αφορά την εθνότητα και εθνικότητα σου σημειώνω ότι η "εθνοτική κοινότητα" (Ο Smith έχει άλλη ορολογία της εθνοτικής κοινότητας και εθνοτικής κατηγορίας αντίστοιχα ) αφορά πληθυσμούς που μπορούν να θεωρούνται ως πολιτισμικές συνομαδώσεις, αλλά χωρίς σαφή αίσθηση αυτοσυνειδησίας και συλλογικότητα Λείπει ο μύθος της κοινής καταγωγής, οι κοινές ιστορικές μνήμες, η αίσθηση της αλληλεγγύης και η πρόσδεση σε μια σαφώς προσδιορισμένη πατρίδα. Τέτοιες ομάδες χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες μπορούν να απορροφη­θούν από άλλες, ισχυρότερες ομάδες.

Εσείς αλλάζεται ταυτότητες σαν τα πουκάμισα με μεγαλύτερο παράδειγμα τον πρώην λαοφιλή πρωθυπουργό της FYROM Γκεοργκιέφσκι.

Έθνος μακεδονικό ιδιαίτερο ούτε υπήρξε ποτέ, αφότου οι αρχαίοι Μακεδό­νες, μαζί με τις άλλες ελληνικές φυλές,ενσωματώθηκαν μέσα στον μεγάλο Ελληνι­σμό των αλεξανδρινών, ρωμαϊκών και βυζαντινών χρόνων, ούτε σήμερα είναι δυνατό να νοηθεί. Η θέληση τής Ιστορίας ήταν να βρεθεί σήμερα το έδα­φος τής μεγάλης αρχαίας Μακεδονίας μοιρασμένο σε τρεις λαούς, τούς Έλ­ληνες, Σλαβομακεδόνες και Βουλγάρους, και προσαρτημένο με σειρά διεθνών συνθηκών στα τρία αντίστοιχα βαλκανικά κράτη. Το φαινόμενο της ταυτότητας εξετάζεται τόσο με την ευρεία έννοια της διάκρισης μιας ομάδας ανθρώπων από άλλες με βάση ορισμένα κοινά πολιτισμικά χαρακτηριστικά όσο και με τη στενότερη έννοια της «εθνοτικής» ή της «εθνικής» ταυτότητας, που έχουν σημείο αναφοράς τα σύγχρονα έθνη και κράτη. Έτσι το Σλαβομακεδονικό έθνος έγινε διότι εξισορροπούσε κυρίως το σέρβο-βουλγαρικό ανταγωνισμό αλλά και τον γιουγκοσλαβικό αλυτρωτισμό.

Karatasho από ότι βλέπω έχετε πάρει γραμμή να χτυπάτε την Ελληνική ταυτότητα αλλά όμως χρησιμοποιείται λάθος επιχειρήματα. Είστε ανάμεσα στην φονταμενταλισμό και ακραίο εθνικισμό. Θα έλεγα το πρώτο μιας και συμπατριώτες του maknews έκφράζουν καθαρά την δεύτερη θεωρία. Διαβάστε Χοτσμπάουμ και Άντερσον μπας και βελτιωθείτε διότι στραβά αρμενίζεται. Προσωπικά σαν Εθνιστής και τοπικιστής Μακεδόνας θα ήθελα να συνεχίσετε σε αυτό το μοτίβο.